Το χέρι μου πάλι με τρώει και το κόκκινο κυριαρχεί το μέσα μου.
Η Τζούλια κοιμάται κι όταν ξυπνάει κοιμούνται οι άλλοι.
Ένα μικρό χωριό με πολλούς ανθρώπους και λίγα παιδιά.
Σιγή!
Μια γειτονιά γεμάτη παιδιά.
Χρώματα, κρυστάλλινοι ήχοι
Όλα πολύπλευρα και ο αέρας δροσερός βάζει πλώρη στα μαλλιά μας.
Ήχοι με πράσινο, ήχοι με μπλε.
Ήχοι με γεύσεις, κραυγές κι αμνησία.
Θα ρθει ξανά το μεγάλο μπαλκόνι
να γεμίσει με θάρρος. Καπνό μουσική και σκοτάδι.
Σκοτάδι ήρεμο, με μικρές πηγές φωτός και δρόμους που βγάζουν παντού.
Δε ξέρω αν είναι γάτα, αγρίμι ή μηχανή.
Η λογική μας έφτασε σε καιρούς νηφαλιότητας και βίας.
Φωνές τριγύρω πλησιάζουν και μπαίνεις στο σώμα σου.
Λευκές σελίδες.
Ανακάλεσε τα πρωταρχικά σημάδια του βιβλίου σου.
