| |
| | Σαββατο βραδυ, περιφερομενη μοναξια |  | | | ''η λυπη ομορφαινει, γιατι της μοιαζουμε...'' Ο. Ελυτης | | |
Βραδυ Σαββατου, σ'ενα ταξι να γυριζω μες στους δρομους της πολης
εχοντας φυγει απ'το στεκι μας, οπου πριν λιγο μου'χες πει:
''Συγγνωμη, πρεπει να φυγω...''
Περιφερομενη η μοναξια μου πλεον στον αχνο της ανασας του κοσμου
μεσα στην παγωνια του χειμωνα, που ειναι ακομα πιο αβαστακτος χωρις εσενα...
Βουλιαζει ο κοσμος και μ'αφηνει μονη σ'ενα ονειρο απατηλου, ανεκπληρωτου ερωτα...
Μπηκαμε μαζι στο ονειρο της ζωης μας, μα εσυ εφυγες πριν το τελος του ταξιδιου...
αφου μεγαλωσες με παραμυθια, πριγκιπα μου, πως να δεις την αληθεια της αγαπης μας;
η νυχτα περνα, μα εχει δρομο ακομα... και ειναι η πρωτη νυχτα της υπολοιπης μοναξιας μου...
Κουρασμενη απ'τα ονειρα,αναζητησα για τελευταια φορα το μαξιλαρι διπλα σου, που μου το στερησες πλεον... Ματαια ομως....
Αναρωτιεμαι σε τι εφταιξα και εφυγες...
Μακαρι να μην ειναι αργα να γυρισεις πισω...
Σε σκεφτομαι ακομα...
Μου λειπεις...
Σ'αγαπω...
Ως το τελος... οποιο κι αν ειναι αυτο για το δικο μας παραμυθι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
