| |
02/01/06
Σε τοίχους λευκούς
συλλογίζομαι εσέ,
το καθάριο ωκεανό
το μελαγχολικό σου.
Και πράγματι, στην
κλίνη μου ακουμπισμένος
μου φάνηκε πως σε
έσφιγγα σε στήθη παλλόμενα,
τον αέρα πως γέμιζες αθανασία,
τις πληγές μου πως έπλενες με δάκρυα
και άλλα τέτοια όνειρα
πολύ γλυκά και πολύ σύντομα.
Τώρα που οι λάμψεις
χάθηκαν σύντομες και φανταχτερές
και το χρόνο μας μετρήσαμε
για άλλη μια φορά αντίστροφα,
αυτή τη φορά είμαι σίγουρος
γιατί άκουσα τις ανάσες
και οι σκέψεις σε
μάτια ουρανούς βυθίστηκαν.
Θέλω αυτά να σου πω και άλλα
πολλά, πως ο Μορφέας σε
έστειλε σ' εμέ ξανά εχθές˙
μονόπλευρης υπόσχεσης εκπλήρωση
Όμως,
το ξέρω πως οι στίχοι αυτοί
καλό θα ήταν ποτέ να μη γραφτούν,
γιατί ποτέ δε θα τους δεις
ούτε θα στους ψιθυρίσω.
ʼγνωστο αίμα για εσένα και
για εμένα μνημείο μαύρο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
