| |
Τα βράδια μας έλιωσαν
σαν τα κεριά μες το σαλόνι
και μετά όλα τέλειωσαν
και μείναμε πάλι μόνοι
Κι ύστερα
άρχισε να γερνάει ο χρόνος μας
κι ο φόβος μας
σαν μαχαίρι που γυρίζει στην πληγή μας
η ενοχή μας
Κι ύστερα
ʼρχισε να πονάει ο κόσμος μας
κι ο φόνος μας
σα το τσιγάρο το στερνό της φυλακής μας
της αντοχής μας
.
Τα βράδια μας πέταξαν
σαν τα πουλιά που πάντα φεύγουν
και τα όνειρα μας έμπλεξαν
με όσα ακόμα επιμένουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
