| |
Τα γα'ι'τανια ηχησαν
πελωρια φανηκαν,
καθως τα ματια κλεισαν'
ολοι ρωτησαν,
για που αυτος ο πηγεμος;
Κινησαν τα καραβια
βαρια και μουσκεμενα,
μαστιγια μακρια
μα...αδειασε στη θαλασσα
μια νεαρη φωνη,
τα στηθια της φανερωσε,
και γιναμε ξανα μικροι
που ξεκιναν
απ' τη τελεία την χοντρη.
Οχι' δεν εχω πει
στα δυο χωριζεται αυτη η σιωπη
κι ο ηχος απ' τα φλαμπουρα
αρχισε να δυει,
καβαλα στα σκοινια
θα βρει προκοπη.
Νταν....ειπε μια στιγμη
κι υστερα ξαπλωσε
μαζι με τη σιωπη,
ναι' ξανα θα πει,
ταραχτηκε,δωρο ταχτηκε
ως την αυγη!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
