| |
Καρτερώ το αντάμωμα των ματιών μας ,
μάταια ,
ήταν τόσο γρήγορο το πέρασμα σου στο χρόνο ,
χάθηκες στα σκοτάδια της νύχτας σαν
νυχτερίδα ψάχνοντας την
καπνισμένη γύρι του αλκοόλ .
Απελπισμένος άνοιξα τα σκοτάδια
της καρδιάς μου και άρχισα να σε
ψάχνω μέσα στην νύχτα
ντυμένος σαν κατάδικος κρεμάλας ,
μόνο η μυρωδιά από το άρωμα σου
που άφηνες στο πέρασμα σου
ήταν το αποτύπωμα σου που με
καθοδηγούσε το πεπρωμένο μου .
Έφτασα στο κέντρο της νύχτας
εκεί που ο καπνός , αλκοόλ και οι ήχοι έβαζαν
τα φώτα στα αυτιά μου .
Τα μάτια μου ,
μάταια προσπαθούσαν να ξεχωρίσουν την μορφή σου
όλες οι νυχτερινές φιγούρες ήτα ίδιες σαν σκιές
οι άνθρωποι δεν διέφερα τους είχε ενώσει
το σκοτάδι της νύχτας ζυμώνοντας με αλκοολούχο υγρό
περιμένοντας το φως να ωριμάσουν .
Κανείς δεν απαντούσε στο κάλεσμα της
καρδιάς μου
είχαν κλειστά τα παράθυρα της αδιαφορίας .
παίρνω την σκιά μου αγκαλιά και
άρχισα να ψάχνω τον δρόμο της επιστροφής
σβήνοντας το αποτύπωμα από το
άρωμα σου με τα δάκρυα μου .
Ήθελα να ξεχάσω την μορφή σου
ήσουν μια μπερδεμένη σκιά για εμένα .
Διαμαντής Κρεμαστιώτης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
