| |
| | Για τι φοβάσαι; |  | | |
Για τι φοβάσαι;
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Για ορισμένους από εμάς ο φόβος του θανάτου είναι εμφανής, ενώ για κάποιους άλλους εκφράζεται έμμεσα, είτε σα γενικευμένη ανησυχία, είτε μεταμφιεσμένος σε κάποιο άλλο ψυχολογικό σύμπτωμα(Ι. Υάλομ Στον κήπο του Επίκουρου)
Ως γιατρός ακούω πολύ συχνά την λέξη φοβάμαι. Την λένε οι ασθενείς αλλά κυρίως οι συγγενείς τους. Φοβούνται γενικά και αόριστα την ασθένεια. Φοβούνται ειδικά και συγκεκριμένα την αναπηρία που μπορεί να προκύψει από την κακή εξέλιξη της νόσου. Φοβούνται περισσότερα όμως τον θάνατο που παραμονεύει κοντά σε κάθε ψυχή. Κάθε φορά όταν αντικρίζω μια φοβισμένη ματιά προσπαθώ να εξηγήσω ότι τα μαύρα σύννεφα που συγκεντρώνονται πάνω από τα κεφάλι μας είναι προσωρινά. Προσπαθώ να διασκεδάσω τις κακές εντυπώσεις που μπορεί να έχει κάποιος όταν αντικρίζει ένα άγνωστο περιβάλλον όπως το νοσοκομείο. Ώρες ,ώρες αυτό γίνεται και εχθρικό ανάλογα με τα κακά μαντάτα που αναγκάζεσαι να δώσεις όταν ο τραυματισμός είναι πολύ σοβαρός και απειλεί την ζωή του ασθενούς. Πολλές φορές μου έτυχε λέγοντας την αλήθεια να δεχτώ επίθεση ,αμφισβητήσεις και βρισιές. Είναι εντυπωσιακό πόσο άσχημα αντιδράει κάποιος όταν ακούει κάτι που δεν του αρέσει ή δεν είναι προετοιμασμένος να ακούσει. Πολλοί συνάδελφοι ακολουθούν την τακτική να λένε μόνο ευχάριστα στους ασθενείς τους για να μην τους επηρεάσουν αρνητικά άσχετα αν ξέρουν ότι μελώνουν το πικρό χάπι. Προσωπικά πιστεύω στην ρεαλιστική ενημέρωση , αρνούμαι να παραμυθιάσω λέγοντας συνειδητά αναλήθειες και για αυτό πληρώνω και το τίμημα της προσωρινής απόρριψης. Λέω προσωρινής επειδή όταν, μετά από την πάροδο του χρόνου επιβεβαιώνουμε ,συναντιέμαι με τους ασθενείς μου επαινούν την αυστηρότητα και μου αναγνωρίζουν την αλήθεια. Τονίζουν ότι ήμουνα από τους λίγους που τους τα είπα όπως ήταν και όχι όπως θα ήθελαν να είναι.
Για τι φοβάσαι; Είναι στη φύση μας να φοβόμαστε για ότι καινούργιο και άγνωστο εμφανίζεται μπροστά μας Ως άνθρωπος συναντώ πολύ συχνά τον φόβο του θανάτου. Ο θάνατος είναι απρόβλεπτο και ανεπιθύμητο γεγονός που μπορεί να προκύψει σε όλους μας. Μια εμφανή απειλή που μας συνοδεύει κατ όλη την διάρκεια της ζωής μας. Εκεί δεν έχω να πω τίποτα. Κανένας δεν επέστρεψε από τον Άδη για να μας πει πόσο ευχάριστα ή άσχημα είναι τα πράγματα στον κάτω κόσμο. Ξέρουμε μόνο ότι πρέπει να πληρώσουμε τον βαρκάρη. Κανείς δεν υπογράφει συμβόλαιο με τον Θεό για το πότε θα φύγει από τον μάταιο αυτό κόσμο και ούτε για το πώς θα φύγει. Είναι το κρυφό χαρτί της μοίρας. Η ιδέα του θανάτου κρύβεται πάντα μέσα μας. Άπτετε στην ωριμότητα μας να την αποδεχτούμε σαν γεγονός .Χρειαζόμαστε πολύ κουράγιο για να τολμήσουμε να μην την αφήσουμε να μας κυβερνήσει. Ο Κ. Καβάφης στο ποίημα του Τα κεριά λέει: Δεν θέλω να γυρίσω να μην διώ και φρίξω/ τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει/ τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν. Η ζωή που φεύγει από τα χέρια μας είναι τα κεριά που σβήνουν ανάλογα με το πόσο πολύ αξιοποιήσαμε την ζωή μας .Το τι κάναμε με τα χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια όταν φύσηξε πολύ ο άνεμος της ζωής είναι πλέον δικό μας προσωπικό θέμα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | tzenilio@gmail.com | | | |
|
hellen!
26-08-2013 @ 11:40 | Οσον αφορα το ποιημα του Καβαφη υπαρχει μια αποψη λου υποστηριζει οτι αντι να σβηνουν κερακια πρεπει να αναβουν.... Ειναι λιγο πιο αισιοδοξο...!
Η ιδεα του θανατου οντως τρομαζει. Ενω φαινεται κατι πολυ μακαβριο σκοτεινο και μακρινο ειναι το πιο φυσιολογικο πραγμα. Επισης οπως πολυ σωστα ειπες κανενας δεν εχει υπογραψει συμβολαιο με το Θεο............
Εκφραστηκες πολυ ωραια και ευστοχα........ ::theos.:: ::smile.:: ::smile.:: | | Κολιός Άρης-Ερνέστος
26-08-2013 @ 15:09 | Στο γιατρό και στο δικηγόρο πρέπει πάντα να λέμε την αλήθεια. Αυτό είναι βέβαιο! Τώρα ο δικηγόρος εννοείται ότι πρέπει να είναι ειλικρινής μαζί σου, ωστε να να είσαι προετοιμασμένος διά παν ενδεχόμενο. Όσο για το γιατρό τι να πω! Εγώ προσωπικά θα ήθελα να μάθω την αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή... ::hug.:: | | rania.foka@yahoo.co.uk
26-08-2013 @ 16:16 | ::up.:: ::up.:: | | athos.ioannou@gmail.com
26-08-2013 @ 21:44 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ
26-08-2013 @ 22:58 | πολύ ωραία τα λες,όμως δεν ανέφερες καθόλου αν κι εσύ φοβάσαι τον θάνατο η όχι.γιατί δεν ξέρω κανέναν που να θέλει να πεθάνει,εκτός από περιπτώσεις αυτοθυσίας η ηρωισμού η και απελπισίας. για τον Καβάφη θα ήθελα να πω ότι το νόημα που μας δίνει, δεν είναι ο φόβος του θανάτου αλλά η αναπόληση της ζωής.όσο για την αξιοποίηση του χρόνου που λες, μάλλον θα πρέπει να το δεις σφαιρικά το πράγμα,γιατί εσύ σαν γιατρός ίσως έχεις την δυνατότητα να αξιοποιήσεις τον χρόνο σου όπως εσύ θέλεις, ένας άνεργος όμως η κάποιος που δουλεύει για το μεροκάματο μπορεί πραγματικά να θέλει αλλά να μη μπορεί.
γιατί υπάρχουν κάποιοι που δεν έχουν ούτε χρυσά,ούτε ζεστά ,ούτε ζωηρά κεράκια ,έχουν μόνο μια μικρή φλόγα που τρεμοπαίζει σε κάθε φύσημα του αγέρα,σε κάθε δυσκολία,σε κάθε καημό
::sad.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
