| |
Στάθηκε στην άκρη της φωλιάς, κοιτάζοντας το κενό κάτω απ αυτή, γεμάτο νευρικότητα και φόβο, ανυπομονησία και πόθο, για τη μεγάλη στιγμή, τη μεγάλη βουτιά, συνεπαρμένο από την απεραντοσύνη μπροστά του θέλοντας να την αγκαλιάσει και καθηλωμένο απ το άγνωστο στη σκέψη της πτώσης, να προσπαθεί να αντισταθεί στο αναπόφευκτο, μάταια, με την σύγχυση να κορυφώνεται σε όλο του το κορμί διαπερνώντας το με ρίγη που ξεσπούσαν στα άκρα του, στα νευρικά του πόδια και στην ταραχή των φτερών του, ώσπου μην μπορώντας άλλο να αντισταθεί στο φυσικό κάλεσμα, βούτηξε.Για πρώτη φορά. Σπουργίτι στο κλαδί.
Κι η πτώση βίαιη, μέχρι να λειτουργήσουν τα ένστικτα, ανεξέλεγκτη και αμείλικτη, φυλακισμένη σε στιγμές που χάνεις τον εαυτό σου, τη θέση σου σε σχέση με όλα, παγιδευμένος και ακίνητος από τον ίλιγγο της πτώσης , απ τη βαρύτητα των πραγμάτων, απ την αναγκαιότητα των στιγμών, και τη βιαιότητα του σπρωξίματος, μα συνάμα μαγευτική όταν επέλθει η ισορροπία, εθιστική στο αντίκρισμα της θέας, αφοπλιστική στο μέγεθος και πονηρή, αφού καταφέρνει και σε ρίχνει, αφού καταφέρνει και σε γοητεύει, αφού καταφέρνει να σε ξεγελά και πριν καταλάβεις τι γίνεται έχεις φτάσει ήδη στα μισά, πλανάροντας, δίχως κόπο, καθώς όλα κυλούν μόνα τους, μέχρι τη στιγμή που για να σταθείς θα πρέπει να κινείς τα φτερά σου, έως το επόμενο ύψωμα, αναζητώντας τη γοητεία της πτώσης. Ξανά και ξανά.
Ο έρωτας κι η ζωή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
