| |
Αν όμορφη η μέρα λάμπει στα βατόμουρα
και στα λιβάδια λιάζονται γυμνοσάλιαγκες
ανέβα στη σοφίτα με τα μαγικά μαντζούνια
και μια γουλιά ανθισμένο φως ανάσανε.
Πάρε την άβγαλτη ζωή κι έξω σεργιάνισε τη
πάνω στα νεύματα των συναθώων πνευμάτων,
στα όνειρα που μας κρατάνε ξύπνιους,
ψέματα που σε σώζουν από το μεγάλο ψέμα.
Όταν θα φτάσετε στο νότο, όπου
κάθε όνειρο παιδικό είναι αλήθεια
ρέμβασε εποχές, θελήσεις, αγκαλιαστείτε,
ένα πουλί πέταξε μέσα από το σύννεφο.
Σα θα σας πάρει ο ποταμός του απύθμενου
σαλίγκαρου, σφιχτά αγκαλιά σα στάλα
σκάει το μπουμπούκι μες στη φυλλωσιά
καθώς η μέρα εκβάλλει μες στη νύχτα.
Ειρήνη... γλύκα... ηδονή... τραγουδούν:
Συναθωότητα, ο κάλυκας της αγάπης,
που ανθίζει στο σκοτάδι για να φέρει
μια μέρα όμορφη που λάμπει στα δαμάσκηνα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
