| |
Κάθομαι μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης και ταραγμένος παρακολουθώ την παρδαλή, πολύχρωμη κενότητα της ζωής μας και η οθόνη με κοιτά σαν θανατηφόρα κάννη που εκτοξεύει τις ανθρώπινες συμφορές και τα ελαττώματά μας.
Στέκομαι και με θαυμασμό κοιτάζω την ασπρόμαυρη οθόνη της νύχτας και αισθάνομαι πως η ψυχή μου γεμίζει γαλήνη και μεγαλοπρέπεια και ο έναστρος ουρανός με κοιτάει με τα μάτια του Δημιουργού και νιώθω την απέραντη αγάπη και την καλοσύνη Του.
Τι κρίμα…! Η σκέψη, που μόλις τώρα ξέφυγε απ' το μυαλό μου, ήταν τόσο ενδιαφέρουσα, τόσο σπουδαία! Όμως, πιο ήταν το θέμα; Αλίμονο, δε θυμάμαι! Θυμάμαι μόνο, ότι ήταν μια μεγαλοφυής σκέψη. Η μοναδική μου ελπίδα είναι, πως θα μ' επισκεφθεί άλλη μια φορά, και τότε δεν θα την αφήσω να μου ξεφύγει!
Πολύ καιρό θα στριφογυρίζει μέσα στο μυαλό μου, θα την απολαμβάνω συχνά, μετά θα την γράψω κι εκείνη θα γεννήσει πολλές άλλες σκέψεις και θα βγει ένα ολόκληρο μυθιστόρημα. Όχι! καλύτερα να την κάνω ένα μικρό και δυνατό διήγημα. Τελικά, νομίζω θα γίνει ένα λαμπερό… ρητό.
Η Σοφία και η σοφία της καθημερινότητας είναι δυο πολύ διαφορετικές έννοιες, θα έλεγα αντίθετες έννοιες. Διαφέρουν σαν ο ουρανός από τη γη. Η Σοφία είναι μεγάλη σαν το άπειρο, σαν το σύμπαν, ενώ η σοφία της καθημερινότητας είναι κάτι πολύ μικρό και γήινο.
Η πρώτη ακόμη δεν άγγιξε και ίσως δεν πρόκειται να κατέβει και να επηρεάζει ποτέ τα γήινα πράγματα. Η δεύτερη τρέφετε και μεγαλώνει από την ανελευθερία, φόβο και πονηριά, στενά συνδέεται με την θρησκεία (όχι θρησκευτικότητα) και εξουσία.
Μάθε! καλέ μου φίλε να ξεχωρίζεις την πρώτη από την δεύτερη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
