| |
Σε ένα πλανήτη τόσο οικείο
Που’ χει προνόμιο τη ζωή
Μες στις καρδιές φωλιάζει κρύο
Καθώς το μίσος οδηγεί
Παντού η έχθρα είναι χωμένη
Και αρρωσταίνει το μυαλό
Άνθρωποι πάντα χωρισμένοι
Που αποφεύγουν το καλό
Τι πάει να πει λευκός η μαύρος
Τι μουσουλμάνος η χριστιανός
Στις αντιθέσεις πρέπει λάβρος
Να είναι ο λόγος καθενός
Έχει η γη άνετο χώρο
Και οι επιστήμες δυνατές
Μπορεί η ζωή να γίνει δώρο
Σε όλου του κόσμου τις φυλές
Γι’ αυτό, τα πάθη και η διχόνοια
Eγωισμοί, παραξενιές
Πρέπει να πάψουν με τα χρόνια
Και να ζεστάνουν οι καρδιές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
