| |
Σ' αυτούς που αιώνια μεθούν στην γοητεία,
πίνουν το θάνατο και τρώνε παρελθόν.
ζουν το υπάρχω στο εμείς χωρίς δειλία,
με βάση πάντα το αδύναμο παρόν.
Σ΄ αυτούς που κλέβουν απαντήσεις του αντίο,
και λιώνουν πάγους μ΄επιφάνεια καρδιάς.
Ρίχνουν υπόστεγο στης μοναξιάς το κρύο,
και ζέστη πάνω στην σκηνή της συμφοράς.
Σ΄ αυτούς που λάτρεψαν τα λόγια των ματιών σου,
και πως αυτά μιλούν γι αγγέλους ανοχής.
Θρηνούν τα βλέφαρα των άδειων εποχών σου,
ανοιγοκλείνοντας τις πύλες ηδονής.
Σ΄αυτούς που πήραν την αλήθεια ως βιβλίο,
μα τις σελίδες δεν ανέχτηκαν να δούν.
Πως δεν μαθαίνεται η αγάπη σε σχολείο,
έτσι στο τίποτα μαθαίνουν να βουτούν.
Αφιερωμένο σε αυτούς το ίδιο ποίημα,
δίχως να ξέρουν πως ξενύχτησαν παλιά.
Για τις παρόμοιες στιγμές δεν είναι κρίμα,
τώρα να δίνουν την σκυτάλη στην ψευτιά;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
