| |
| | Στη σκιά του δέντρου |  | | |
Ένα τραγούδι στη σκιά του δέντρου χαρισμένο
με τη ζεστή φωνούλα του, στα φύλλα εκεί κρυμμένο,
καθώς τον ήχο σμίλευε με το κελάηδημά του
και στα κλειστά τα μάτια μου, άγγιγμα η λαλιά του,
ένα φτερό του γλίστρησε πάνω στο πρόσωπό μου
σαν να με μάγεψε με μιας κι έζησα τ' όνειρό μου,
τα χρώματά του στο φτερό, της ίριδας λωρίδες
κάθε του χρώμα κέντημα πέπλο στις ηλιαχτίδες.
Το μύρισα και ένιωσα βαθειά το μυστικό του
ταξίδια ανεξερεύνητα στις θάλασσες του νότου,
πως πέταγε στα πέλαγα, τα ύψη να οργώνει
πως άντεχε η καρδούλα του στο φόβο να γλυτώνει,
φωλιές αν βρήκε άθικτες, μεσ' στα κλαδιά κρυμμένες
η κεραυνός τις έκαψε και πήγανε χαμένες,
μετρώντας μέρες με βροχή και κύματα αφρισμένα
με του καιρού τις αλλαγές στα δίχτυα τ' απλωμένα,
σε καλυμένους ύφαλους από νερό κι αλάτι
ο χρόνος ξανακύλησε στο άγρυπνό του μάτι.
Και τ' όνειρο με έφερε στο μακρινό νησί του
μια αστραπή το φώτισε και φάνηκε η ακτή του,
ρίγησα σαν αντίκρισα, νεκρά πουλιά και ψάρια
πάνω στα βράχια άψυχα, αμέτρητα κουφάρια,
καθώς πατούσα με βαριά καρδιά πάνω στην άμμο
κοίταζα γύρω κι έψαχνα στα φύκια εκεί χάμω,
μήπως σπαράζει μοναχό, για μέρες παγωμένο
με το μικρό κορμάκι του στα βότσαλα ριγμένο,
ρώτησα και τον άνεμο που σφύριζε στ' αυτιά μου
πιο δυνατά απ' τη φωνή ακούστηκε η καρδιά μου.
"Εδώ που μέρες μάχεσαι και νύχτες ξαρματώνεις
που σμίγεις με τα σύννεφα και κύματα σηκώνεις,
μήπως στον άγριο χαμό ζάρωσε στο πλευρό του
μικρό πουλί γλυκόλαλο, του λείπει το φτερό του,
έρχεται κάθε Άνοιξη και μπαίνει στην αυλή μου
με το γλυκό τραγούδι του αγγίζει την ψυχή μου,
μα τώρα χάθηκε, θαρρώ νεκρό θα τ' αντικρίσω
και σαν βρεθεί το άμοιρο, βουβά θα το πενθήσω".
Φύσηξε τότε δυνατά, μέσα από τα μαλλιά μου
σαν στοιχιωμένο ουρλιαχτό, βυθίστηκε στ' αυτιά μου,
"βλέπεις τα άτυχα πουλιά, σμήνη βασανισμένα
που κείτονται όλα νεκρά στα βράχια σκορπισμένα,
τους λείπουν τα μισά φτερά, λάφυρο πια δικό μου
και μοιάζουν τώρα με σκιές στην αγκαλιά του όρμου,
αν ζωντανό αιμορραγεί κι αργεί το πέταγμά του
εγώ θα πάψω να φυσώ ν' ακούσεις τη λαλιά του,
μα αν δεν έχει πια ζωή, φτωχή ψυχή στην άμμο
ώσπου ν' αλλάξει η μέρα αυτή, όλα μαζί τα θάβω".
Είναι φορές που η ζωή τα βήματα σου αλλάζει
κι ύστερα πάλι απ' την αρχή, στο δρόμο σου σε βάζει,
κι όπως ανάλαφρα ξυπνάς και τ' όνειρο τελειώνει
νιώθεις την αύρα του ξανά, γλυκά να σε λυτρώνει,
η μαγική του η λαλιά, τραγούδι λατρεμένο
εκεί στου δέντρου τη σκιά πουλί ταξιδεμένο!!
mariso.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | να μου γελά η ζωή | | | |
|
rania.foka@yahoo.co.uk
14-10-2013 @ 07:42 | Καλημέρα!!!!!!!!!!!!!Θεικό!!!!!!!!!!!!Μπράβο! ::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | | ΒΥΡΩΝ
14-10-2013 @ 08:57 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | nadin1974
14-10-2013 @ 09:27 | Υπέροχο Μαρία!
στα αγαπημενα !
για να το ΄ χω
να το διαβαζω
::smile.:: ::hug.:: | | G.LEOU
14-10-2013 @ 14:57 | ::5156.::
Υπέροχο.
::1255.:: ::1255.::
Πολλά μπράβο.
Καλό μεσημέρι και καλή εβδομάδα. | | athos.ioannou@gmail.com
14-10-2013 @ 15:50 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | elsa98
14-10-2013 @ 20:28 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Υπέροχο ::theos.:: ::theos.:: | | nadin1974
15-10-2013 @ 16:18 | Είναι φορές που η ζωή τα βήματα σου αλλάζει
κι ύστερα πάλι απ' την αρχή, στο δρόμο σου σε βάζει,
κι όπως ανάλαφρα ξυπνάς και τ' όνειρο τελειώνει
νιώθεις την αύρα του ξανά, γλυκά να σε λυτρώνει,
η μαγική του η λαλιά, τραγούδι λατρεμένο
εκεί στου δέντρου τη σκιά πουλί ταξιδεμένο!!
::love.:: ::love.:: ::love.::
ευχαριστω πολύ Μαρία! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
