| |
[align=center][B][I]
Φθινοπώριασε και βρίσκομαι
μεσ' τον Οκτώβρη να μετράω μνήμες
ξεθωριασμένα χρώματα κι η αγάπη εκεί,
πάντοντε δυνατή, ανεξαρτήτως καιρικών φαινομένων.
Για σενα που είσαι πλέον άγγελος στον ουρανό.
Πάνε πέντε χρόνια που ζούμε με σημάδια αστέρι μου.
Μου έλειψες πολύ.
Ποτέ μου δεν ξέχασα και ούτε στο μέλλον πρόκειται...
Φθινοπώριασε κι ο άνεμος
μ' αγκάλιασε και τουτο το βράδυ
σαν στην σκέψη μου σε έφερα ξανά.
Είσαι ανεκτίμητος και οσο ζω
θα σε νοιάζομαι στο τώρα, στο πρίν, στο αύριο.
Να μου προσέχεις και κάθε προσευχή μου
ζωντανό θα σε κρατά
απ' τις αναμνήσεις και τις αξέχαστες στιγμές μιας ολόκληρης ζωής!
...που χαράζαμε στους βράχους, παρέα
από όταν ήμουν τόσο δα παιδί.
Φθινοπώριασε κι ακόμα σ'αγαπώ.
Μ' αυτή την αγαθή αγάπη ενός μικρού παιδιού.
Όσο κι αν περάσουν χρόνια πάντα έτσι θα σ'αγαπώ!
Μεγάλωσα και δεν ξέχασα.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ!
Αυτή την ιδιαίτερη αδυναμία που έτρεφα για σένα.
Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο την τρέφω ακόμα!
Ισως να την τρεφω για πάντα....
Να είσαι καλά και να θυμάσαι
πως κάθε φθινόπωρο για μένα φαντάζει καλοκαίρι
χάρη στις αναμνήσεις και την βαθιά επικοινωνία
των δύσκολων καιρών.
Φθινοπώριασε....
Αρκούσαν τα βλέμματα στην σιωπή
για να αγγίξουν τις ψυχές μας.
Κάτι που κανείς δεν μπορούσε
να νιώσει και να καταλαβεί.
Το ξέρω, το ήξερα πάντα.
Το αισθανόμουν κάθε φορά που με κοιτούσες κατάματα.
Που έλεγες, "μόνο εσύ με καταλαβαίνεις κανένας άλλος"
και άγγιζα με την καρδιά μου τα πονεμένα μάτια σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
