| |
Τα΄παιξα όλα μια νυχτιά
σε μιαν ατέλειωτη ζαριά,
που΄χε μονάχα παίκτες δυο,
εμένα και τον άλλο μου εαυτό.
Στη μια πλευρά στέκομ΄εγώ
που συμπονώ και αγαπώ,
κλειστή την πόρτα δεν θα βρεις
όποτε θες μπορείς να μπεις.
Στην άλλη πάλι μια σκιά
που μου κρατάει συντροφιά
κι όταν κανείς την αδικεί,
δεν συγχωρεί, μα τιμωρεί.
Θεέ μου καλέ σ΄ευχαριστώ
που μου΄φερες ζάρι σωστό,
κέρδισ΄ο πρώτος μου εαυτός,
νιώθω και πάλι δυνατός.
Θεέ μου καλέ σ΄ευχαριστώ
ξανά μπορώ και αγαπώ,
καλά τα λέει ένας σοφός
ζάρια πως παίζει κι ο Θεός.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
