| |
Ποια είσ΄ εσύ που με χαμόγελο και νεύματα
φύσηξες πάλι μες στης φλέβας μου τα ρεύματα
ποια είσ΄ εσύ που με μικρά κρυφά μηνύματα
έπιασες άκρη απ’ της καρδιάς τα γκρίζα νήματα.
Μάτια βαθιά μ΄ ανατολίτικα περάσματα
στόμα ψυχή με νυχτωδίες και με άσματα
μάτια ναοί που αγιάζουν κάθε αμάρτημα
είσαι στη γη του παραδείσου το παράρτημα.
Ποια είσ’ εσύ που ήρθες μέσα μου σα θάλασσα
κι ότι στεγνό και σκουριασμένο τώρα άλλαξα
ποια είσ’ εσύ που σα νυχτιάτικο προσκύνημα
έδωσες λόγο για το δεύτερο ξεκίνημα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
