| |
Γαιοκτήμονας απ τα γεννοφάσκια του, μ ένα κομμάτι γης κάτω απ τα πόδια του, ιδιοκτήτης πια, με τίτλους και τα συναφή, θέριζε τα στάχια του μέλλοντος με το δρεπάνι της ανάγκης, κι αφού τα έσερνε στο αλώνι των επιθυμιών του, ο καρπός, λίγες οκάδες μνήμης στο σακούλι της ματαιοδοξίας, ακολουθούσε την διαδικασία της αποσύνθεσης. Έως τη νέα σπορά στο καρπερό χωράφι της ζωής.
Ωσότου να αντιστραφούν οι ρόλοι ‘ κι ο θεριστής όμοιος με στάχυ πια να μοιάζει. Στης μοίρας το χωμάτινο αλώνι και στων ανέμων τις βουλές. Σπορά στο πουθενά και στο ποτέ και στης ανυπαρξίας φορτωμένος πλέον το σακούλι, το κρεμασμένο στις πλάτες του χρόνου, σε ένα σύμπαν όπου κανείς δεν είναι κανενός, τί του χε πια απομείνει; ... εκτός από ένα τίποτα στις τσέπεςτου , που προσπαθούσε να εξαγοράσει κάτι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
