| |
Πέφτουν οι στάλες της βροχής
στο πρίσμα της άδειας μου ψυχής
ουράνιο τόξο νά'ταν να φανείς
σαν όραμα μίας ευχής
Καθώς ο ήλιος θα προβάλει
μες το μικρό μου περιγιάλι
τα σύννεφα θα σφουγγαρίσουν
την κάθαρση θα μου χαρίσουν
[B]Ουράνιο τόξο της ζωής μου
μέσα στα πέπλα της ψυχής μου
να'ρχόσουνα να χρωματίσεις
λίγη αγάπη να μου χαρίσεις[/B]
Τα σύννεφα έχουν πλέον χαθεί
κι ο ήλιος φωτίζει όλη την Γη
ουράνιο τόξο χρωματίζει τον ρου
στο αέναο του ουρανού
Μικρές ρανίδες αρχέγονου φωτός
κι εγώ κοιτάζω έτσι βουβός
εκστασιαζόμενος κι ευτυχής
μα εσύ ακόμα να φανείς
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
