| |
περπαταμε φαιδρα
ελπιζουμε αδρα
πως ολλα θα αλλαξουνε ξανα
και ο βιολιστης στη στεγη
θα ανεβει
και παλι τα λογια θα σταζουνε μελι
μα κουραστηκα αφεντη
απο το πολλη το δρομο
μετρησα τα χρονια
και αποφαση δεν βγαινει
μεχρι να γινουμε ανθρωποι
θα περπαταμε κτηνη
μεχρι να γινουμε αγγελοι
η φυση θα μας προδιδει
οταν προτεινει καποιος ενα χερι
και καποιος αλλος ευκολα κλεβει
πως θα αλλαξουνε ροτα οι βαρκες
και απο αποσπεριτη σε αυγη
θα παει αυτο το τρεχαντηρι
περπαταμε φαιδρα
και προσπαθαμε να ακροβατησουμε στην ακρη
το αλυκο τριανταφυλλο στο πετο
μας κινει σαν μια κλωστη
παιξε μαγικο αυλο
και αποκοιμησε μας
και σαν τα ποντικια οδηγησε μας
στο ποταμι στο πνιγμο
τοσα τα λογια υποσχεσεις
που ακουγονται σκερτσα απο αυλο
και μεις ποντικια μες στη φακα
σερνουμε πρωτοι ολοι το χορο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
