stixoi.info: Όλα τα δάκρυα είναι πικρά

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Όλα τα δάκρυα είναι πικρά

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130616 Τραγούδια, 269431 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Όλα τα δάκρυα είναι πικρά

Στα 4 βιολογικά μου παιδιά και σε όλα τα υπόλοιπα

[B]Όλα τα δάκρυα είναι πικρά[/B]

15 Νοεμβρίου 2013
και η πρόεδρος του μαθητικού συμβουλίου του σχολείου μου
σε μια συγκέντρωση το πρωί, κάλεσε όλους τους μαθητές να πάνε
και να ενώσουνε τις φωνές και τη διαμαρτυρία τους με τους υπόλοιπους μαθητές του νησιού
εναντίον της παράνομης ανακήρυξης κράτους
στην ημικατεχόμενη μας πατρίδας από τους Τούρκους πριν από 30 χρόνια.
Οι μαθητές την χειροκρότησαν και έφυγαν όλοι από το σχολείο.
Εμείς οι καθηγητές μείναμε.
Άκουγα πολλούς παιδαγωγούς να λένε
ότι τα παιδιά θα πάνε στις καφετέριες
και δεν θα πάνε σε καμιά διαδήλωση.
Τους είπα ότι μου φαίνεται εξωφρενικό και παράλογο να διαμαρτύρονται
τα παιδιά της Κύπρου που δεν γνώρισαν τα ιερά χώματα που κρατούν
οι Τούρκοι και ένα άλλο κομμάτι, οι προνομιούχοι εκπαιδευτικοί,
να κάθονται αμέριμνοι στην αυλή σφυρίζοντας αδιάφορα και πίνοντας καφέ
να κάνουν και κριτική πως οι μαθητές έφυγαν για να πάνε να πιούνε καφέ.
Θυμήθηκα πως πριν 30 χρόνια τέτοια μέρα εγώ και οι συμμαθητές μου
πήγαμε να διαδηλώσουμε για πρώτη φορά για το έκτρωμα που ανακήρυξαν οι Τούρκοι.
Για 7 συνεχόμενα χρόνια μέχρι να τελειώσω το Λύκειο
στις 15 Νοεμβρίου όλοι οι μαθητές πηγαίναμε στις διαδηλώσεις και φωνάζαμε να φύγουν τα Τουρκικά Στρατεύματα και ότι τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια.
Για 7 συνεχόμενα χρόνια κανένας παιδαγωγός δεν ήρθε μαζί μας στα οδοφράγματα.
Μας δίδασκαν μόνο το σύνθημα ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.
Μας έβαζαν μπροστά στα Τούρκικα φυλάκια να φωνάζουμε
και έπιναν καφέ στις αίθουσες των καθηγητικών συλλόγων.
Πάντα ήθελα να είχα ένα δάσκαλο δίπλα μου σε μια διαδήλωση.
Να ενώσει τη φωνή του με τη δική μου.
Να ενώσει τη γροθιά του με τη δική μου.
Να ενώσει την ψυχή του με τη δική μου.
Σήμερα όταν έφευγε η πρόεδρος του σχολείου
ένα υπέροχο γλυκό κορίτσι που είναι και η πιο άριστη μαθήτρια του σχολείου
που κρατάει και το λάβαρο ήρθε και με ρώτησε:
Δάσκαλε εσύ θα έρθεις;;;;
Κατέβασα τα μάτια μου κάτω από ντροπή και δεν της απάντησα.
Πήγα σε ένα υπολογιστή και ξαναδιάβασα μια εργασία που έκανα όταν ξεκινούσα το διδακτορικό μου για τον Παιδαγωγό της Σύγχρονης πραγματικότητας. Αυτό κάνω κάθε φορά που ντρέπομαι για το τι παιδαγωγός είμαι. Διαβάζω την εργασία που έκανα για τον πιο σπουδαίο παιδαγωγό όλων των εποχών.Τον Γιάνους Κόρτσακ.
Ο Γιάνους Κόρτσακ συγγραφέας πολλών και πολύ πετυχεμένων βιβλίων
της δεκαετίας 1930-40, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν
«τα παιδιά του δρόμου» και «τα παιδιά των σαλονιών»,
έγραψε ένα αφήγημα με τίτλο «ποιος έχει τα προσόντα να γίνει παιδαγωγός» στο οποίο αναφέρεται σε μια οικογένεια την οποία περιγράφει, παρατηρώντας την συμπεριφορά των μελών της από το πρωί μέχρι το βράδυ για ένα εικοσιτετράωρο.
Ο Κόρτσακ διαπίστωσε ότι όλοι στο τέλος της ημέρας έκλαιγαν με λυγμούς,
ο καθένας και για διαφορετικό λόγο, λόγος που για τους άλλους φαινόταν γελοίος. Τελειώνει το αφήγημα του λέγοντας ότι τελικά, «όλα τα δάκρυα είναι πικρά» και όποιος κατανοεί αυτό το γεγονός, έχει την ικανότητα να διαπαιδαγωγεί παιδιά – όποιος δεν το κατανοεί, δεν έχει τα προσόντα να είναι παιδαγωγός.
Ο Κόρτσακ αφιέρωσε από πολύ νωρίς τη ζωή του στα ορφανά Εβραιόπουλα της Πολωνίας.
Με τη Γερμανική κατοχή και το κλείσιμο του ορφανοτροφείου,
συνοδεύει τα ορφανά παιδιά και ζει μαζί τους στο γκέτο της Βαρσοβίας.
Στις 5 Αυγούστου του 1942 έρχεται η διαταγή να μεταφερθούν τα παιδιά στο Άουσβιτς.
Ο Κόρτσακ τα συνοδεύει στο σταθμό και ετοιμάζεται να επιβιβαστεί μαζί τους στο τρένο.
Εκείνη τη στιγμή τον αναγνωρίζει ο Γερμανός Διοικητής και τρέχει κοντά του.
Διάβασα όλα τα βιβλία σας όταν ήμουν μικρός, του λέει.
Ιδιαίτερα «η χρεοκοπία του μικρού Τζακ» είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο.
Παρακαλώ κατεβείτε από το τρένο, για σας δεν ισχύει η διαταγή.
Και τα παιδιά; Ρωτάει ο Κόρτσακ.
Τα παιδιά θα φύγουν, εσείς όμως μπορείτε να μείνετε.
Απατάσθε, αποκρίνεται ο Κόρτσακ.
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι παλιάνθρωποι είπε.
Και ανέβηκε στο βαγόνι των παιδιών.
Είναι η τελευταία τεκμηριωμένη μαρτυρία που έχουμε για τον συγγραφέα των βιβλίων
«Πως πρέπει να αγαπάμε ένα παιδί» και «Υπερασπίστε τα παιδιά».
Όμως ο θρύλος που γεννήθηκε και επέζησε λέει ότι ο Κόρτσακ συνόδευσε τα παιδιά μέχρι τον θάλαμο των αερίων και πέθανε μαζί τους το μαρτυρικό θάνατο.
Σήμερα που είδα τα παιδιά πάλι να φεύγουνε μόνα τους
σκέφτηκα πως ήρθε η ώρα για να σταματήσω να ντρέπομαι.
Ήρθε η ώρα τις εργασίες μου να τις κάνω delete.
Και να ανέβω με τα παιδιά στο βαγόνι.
Ήρθε η ώρα το όραμά μου για το σχολείο να το ζήσω καθ’ ολοκληρία.
Με μια νέα μορφή διδασκαλίας.
Όπου ο παιδαγωγός
έχει ως καρδιά της διδασκαλίας του
τη δική του καρδιά
η οποία
συμπονά
συμπαθεί
συγχωρεί
αγαπά
έχει παλμό
μπορεί και ζει
έχει παλμό
μπορεί και πεθαίνει.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 16 Στα αγαπημένα: 7


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

αγάπα και κάνε ότι θέλεις

χάρης ο κύπριος 17-11-2013 @ 23:03	Καλό ξημέρωμα αγαπημένοι μου φίλοι!!! http://www.youtube.com/watch?v=QMFhAULtpoA
unfulfilled Desires 17-11-2013 @ 23:29	Υπεροχο χαρη!! πραγματικα παρα μα παρα πολυ καλο αυτο που εγραψες! Γιατι καμια ντροπη δεν εχει αξια.. ::theos.::
Vicky mouse 17-11-2013 @ 23:38	Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι παλιάνθρωποι............. όχι δεν είναι.... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
elena351 17-11-2013 @ 23:47	Χάρη μου σε ευχαριστούμε που μοιράζεσαι μαζί μας κομμάτια της ψυχούλας σου,γεμάτα ανθρωπιά κι αλήθειες !!! ::theos.:: ::love.::
Ηώς 17-11-2013 @ 23:51	τη δική του καρδιά η οποία συμπονά συμπαθεί συγχωρεί αγαπά έχει παλμό μπορεί και ζει έχει παλμό μπορεί και πεθαίνει. ::blush.:: ::hug.::
karpox 17-11-2013 @ 23:55	::hug.:: http://www.youtube.com/watch?v=cvQ5INR4DWs
athos.ioannou@gmail.com 18-11-2013 @ 05:15	::up.:: ::up.:: ::up.:: ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ....ΘΑΥΜΑΣΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΒΥΡΩΝ 18-11-2013 @ 06:25	::up.:: ::up.:: ::up.::
rania.foka@yahoo.co.uk 18-11-2013 @ 07:28	έχει ως καρδιά της διδασκαλίας του τη δική του καρδιά η οποία συμπονά συμπαθεί συγχωρεί αγαπά έχει παλμό μπορεί και ζει έχει παλμό μπορεί και πεθαίνει. !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΘΑΥΜΑΣΙΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ιχνηλάτης 18-11-2013 @ 12:42	Αρχίζω και δεν εκπλήσσομαι με την ευαισθησία σου! Διαβάζω και είμαι σίγουρος για το αποτέλεσμα! ::up.:: ::up.:: ::up.::
smaragdenia 18-11-2013 @ 13:25	ΧΑΡΗ, ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΙΧΝΗΛΑΤΗ...... ΞΕΚΙΝΩ ΝΑ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΝΩ, ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΣΕ , ΔΕΝ ΧΑΝΩ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΝΑΙ ΛΕΩ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΗ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ, ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ............ ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΦΙΛΕ............... ::up.:: ::up.:: ::up.::
Νούφαρο2 18-11-2013 @ 14:52	geia sou Xarh mou !!! ::love.:: ::hug.::
pennastregata 18-11-2013 @ 17:01	::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
G.LEOU 18-11-2013 @ 17:25	::cry.:: ::cry.:: ::cry.:: Όρε κλάμα που έριξα πάλι κύριε Χάρη.
ALEXANDROS ELLHNAS 18-11-2013 @ 19:47	Κι εγώ με Ιχνηλάτη, Χάρη ...
Rannia . k 20-11-2013 @ 05:52	Φοβερό Χάρη!!! Την καλημέρα μου!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο