| |
Οι δρόμοι του Καλού και του Κακού
τόσο μπερδεύτηκαν μέσα στα νταραβέρια,
που τώρα και τις καθαρότατες δουλειές
τους κάνουν με τα λερωμένα χέρια
Η ανθρώπινη ουσία μέσα μας είναι ελάχιστη,
αναβοσβήνει, τρεμουλιάζει, λιγοστεύει
εύκολο-άνετα γινόμαστε ανούσια κτήνη,
πολύ πιο δύσκολα η βαναυσότητα καλοσυνεύει
Είναι φαιδρό και τραγικό πως μας ωθεί
στο καρναβάλι του γλεντιού, της φλυαρίας
ο φόβος να μείνουμε μόνοι (φτου μας!),
μέσα στην ερημιά του εαυτού μας.
Που θα πάει η ψυχή μου μετά θανάτου,
με τον Θεό δεν παζαρεύω 'γω:
μέσα στους κήπους του Εδέμ είναι καλύτερο το κλήμα,
όμως καλύτερη παρέα στην κόλαση θα βρω.
Ακόμη πολύ κτηνωδία κουβαλάμε μέσα μας,
όμως παράξενη η σκληρότητα
ενάντια στις αγαπημένες μας.
Μόνο ο άνθρωπος κατέχει αυτήν την αγριότητα.
Γνωστή θα γίνει η εποχή που ζούμε,
αφού ο Φόβος πέτυχε διάνα
γεννώντας νέα παραλλαγή του ερμαφροδίτη:
με σάρκα άντρα, με ψυχή-πουτάνα.
Ορίστε, ο Άνθρωπος! Ικανοποιημένος με όλα,
κι εδώ κάποια στιγμή των πιάνουν από το λαιμό:
η ανάγκη για την θλίψη και τον πόνο,
η δίψα για τη στενοχώρια και θυμό.
Προβάλλω έξω τα αγκάθια της ψυχής μου,
μέσα στην μοναξιά περνάω το υπόλοιπο των ημερών
και συμπαθώ τα χελιδόνια και τους λύκους,
μα αηδιάζει το πλήθος γουρουνιών.
Βιώνουμε γλυκιά και πρόστυχη ζωή
μες στο μπουρδέλο και τις τύψεις,
και μας θερμαίνει με φλόγα ψυχρή
το τραγικό το χιούμορ της σήψης.
Στη γη, τίποτε πιο απολαυστικό δεν βρέθηκε ακόμα,
παρά να κάνεις ύλη ζωντανή, κοπιάζοντας σαν παλαβός:
η δική μας υπόθεση - κάνουμε σώμα,
και την ψυχή, εν τω μεταξύ, ο Δημιουργός.
Πονάει μπερδεμένη η ψυχή,
αλλάζοντας την εγκράτεια με πάθη αμφιλεγόμενα,
της εγκράτειας είναι ωραία η μορφή,
ενώ της αμαρτίας, το περιεχόμενο.
[I]Ίγκορ Γκουμπερμάν[/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
