Σκάβω με τα χέρια μου
Μια έξοδο στους μήνες
Στα όνειρα ξοδεύομαι
Στον ύπνο τον βαθύ
Στο τίποτα πορεύομαι
σκοντάφτω μπρος στις μνήμες
Σκάβω με τη σκέψη μου
Για φως μέσα στο χρόνο
Μα το σκοτάδι γεύομαι
Μια ολόκληρη ζωή
Το άγνωστο εμπορεύμαι
ξανά μέσα στον πόνο
Ανάγκη μου που μάλωσες
Ξανά με την φωτιά σου
Και πίστεψες σ’ ανθρώπους
Που σας θέλουν χωριστά
Οι δρόμοι που περπάτησες
Σοκάκια πια σβηστά
Χαλάσματα ξυστά
Που κουρνιάζουν οι αλήτες
Σκάβω με το βλέμμα μου
Παράξενα σημάδια
Σε ουρανούς που κρύβουνε
Τα ανόητα εγώ
Τη σκέψη μου συντρίβουνε
το ψέμα τους το κρύβουν
Αλλάζω κάθε μέρα
Τις υπόγειες στοές μου
Εκείνες που με βγάζουν
Κάθε νύχτα στο βυθό
Τον έρωτα δικάζουν
Και τον ένοχο καιρό …
