stixoi.info: Όταν χαράξει

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Όταν χαράξει

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130160 Τραγούδια, 269310 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Όταν χαράξει

Νύχτες αφέγγαρες και σιωπηλά αηδόνια ∙
η μοναξιά μόνο,
η μοναξιά μπορεί να ονειρεύεται απόψε.
Οι τοίχοι μπάζουν μια μπαγιάτικη απουσία
-τούτος ο ύπνος με τα μάτια ανοιχτά, φοβάμαι-
Στις άκρες των δαχτύλων μου έδεσα κόμπο
-μήπως πιαστούμε από κάπου-
καλά διατηρημένα συναισθήματα.

Πού να’ σαι απόψε;
Κρύφτηκα μες στον καθρέφτη σου για να με βρεις
είμαι μια όψη σου πνιγμένη στα βαθιά ∙
με το παραμικρό δάκρυ θα πιάσω φουρτούνα
με το ελάχιστο χαμόγελο, θα σου φανερωθώ.

Άναστρες νύχτες,
νύχτες που δεν αγαπηθήκαμε όσο μας έπρεπε.
(Πού να’ σαι…;)
Ο κόσμος μοιάζει με το τσίρκο της χαμένης μας ζωής
-ακροβασίες στιγμών μακριά σου-
κι ο κλόουν, ένας ακόμα περαστικός απ’ τη ζωή του ∙
μπορεί και να’ χει το όνομά μου αυτή η παράσταση.

Θυμάσαι;
Είχες στρέψει το βλέμμα
Στο βεστιάριο των θλιμμένων μου ερώτων
κι εγώ ανάμεσα σε ‘κείνα τα σκοτεινά κουστούμια μου
διάλεξα να φορέσω τη γύμνια.
Μικρές μεταμορφώσεις επειδή με κοιτούσες.

Κι απόψε που λείπεις;

Την είδα τη μοναξιά,
τη γνώρισα από τα παγωμένα της δάχτυλα.
Την έβαλα για ύπνο στο προσκέφαλο της αγάπης μας.
Μειδίασε ∙ μωρό- παιδί
που κλέβει κάτι από της μάνας του το γέλιο.

Όταν χαράξει και ο ήλιος φανεί
κοίτα μη μου τρομάξεις.
Θα κοιμάμαι στο πλάι σου
κι ίσως έτσι το μάθεις
τα ποιήματα πως είναι ένας τόπος συνάντησης
πριν τον καθορισμένο χρόνο.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.

velico 29-11-2013 @ 14:13	κάνω copy ένα δίστιχο... μετά αποφασίζω να κάνω ένα άλλο... τέλος καταλήγω πως μου άρεσε όλο πολύ! Μπράβο που μπορείς και νοιώθεις τόσο βαθιά! ::smile.::
Μαυρομαντηλού 29-11-2013 @ 17:08	Θυμάσαι; Είχες στρέψει το βλέμμα Στο βεστιάριο των θλιμμένων μου ερώτων!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! κι εγώ ανάμεσα σε ‘κείνα τα σκοτεινά κουστούμια μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! διάλεξα να φορέσω τη γύμνια.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μικρές μεταμορφώσεις επειδή με κοιτούσες.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μ'ΑΡΕΣΕΙ Η ''ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ'' Η...ΓΥΜΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΔΥΟ ΜΑΤΙΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΖΟΥΝ ΕΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!ΜΟΝΟ ΕΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
athos.ioannou@gmail.com 29-11-2013 @ 19:25	::up.:: ::up.:: ::up.:: ΩΡΑΙΟ
χάρης ο κύπριος 29-11-2013 @ 20:18	Φίλη μου καλή σε χαιρετώ. Υπογράφω το σχόλιο της Καλλιόπης!!!
Ναταλία... 30-11-2013 @ 13:10	Την είδα τη μοναξιά, τη γνώρισα από τα παγωμένα της δάχτυλα. Την έβαλα για ύπνο στο προσκέφαλο της αγάπης μας. Μειδίασε ∙ μωρό- παιδί που κλέβει κάτι από της μάνας του το γέλιο. Καταπληκτικό Αθανασία μου ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο