| |
Ξεκολλούν οι μέρες από της εβδομάδας το κορμί αλλά δύσκολες είναι
για τους πολλούς. Η εποχή σκληραίνει.
Τι κι αν πόλεμος δεν υπάρχει-όλα γύρω μας πολεμούν.
Η εγγαστρίμυθη Πέμπτη
μονολογεί κάτι που στ’ αυτιά μου φτάνει σαν αλγεβρικός ψίθυρος
που μεταγλωττίζεται σαν ξανατονισμένη μουσική.
Ας μην συρρικνωθεί Θεέ μου η πατρίδα – γιατί την παρέδωσες
στα χέρια του αήθους τραπεζίτη;
Σκέφτομαι και πουθενά άκρη δεν βγάζω- αυτό που έχω είναι ένας ειρμός που με οδηγεί στην θλίψη.
Διαλέγω ένα βιβλίο-η βιβλιοθήκη
μορφάζει κι είναι η μόνη που σιωπηλά μου παραστέκεται.
Το ρολόι μου άρχισε δευτερόλεπτα να χάνει.
Συσσωρευμένη -μπορεί και για καλό- απώλεια.
Πέφτει το βράδυ· ο ουρανός είναι μια κρύα φάτσα μιας γριάς ελπίδας.
Το σπίτι είναι κρύο· κοιτώ απ’ το παράθυρο: ο αιώνας βαρά το ταμπούρλο του·
καίω τα ποίηματά μου για να ζεσταθούνε οι μελαγχολίες..
5.12.2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
