| |
| | Είναι κάτι |  | | | "...και ο χρόνος μου γελάει σαν μωρό..." | | |
Είναι κάτι βράδια...
που ταξιδεύουν με χάρη σε αιώνες τεθλασμένους και σε στιγμές αιωνόβιες,
λεκέδες ονείρου στα φουστάνια κάθε επίκτητης αλήθειας.
Βράδια ανυπότακτα,
αυθύπαρκτα, γλυκά και κυνικά,
ακούσια μα και ευθαρσώς συνωμοτούντα,
περιφρονούν τον χώρο και τον χρόνο μέμφονται
με την ψυχή στις βλεφαρίδες και τα "πρέπει" στην κατάψυξη.
Είναι κάτι μάτια...
που ξεχωρίζουν αιχμηρά σε άστατους ωκεανούς βλεμμάτων,
πάντα παρόντα μες στην απουσία τους,
οι πιο αυστηροί και και στοργικοί κριτές της ενδοχώρας μου.
Κι αφού από αιώνες έχουν κυριέψει τους καθρέφτες μου
την ποίηση αναγνώρισαν μες στα ραγίσματά τους...
Μάτια που ήλθαν, είδαν και δεν έφυγαν ποτέ.
Είναι κάτι φίλοι....
Αεροπλάνα καβαλούν και σκούπες μαγισσών,
να 'ρθουν εκεί, στο άχρονο που σώζει την ψυχή μου.
Κρασί και μνήμες, της ψυχής μαθήμια,
(τι πολυτέλεια, αλήθεια, που ποτέ δεν χρειαστήκαμε συστάσεις!)
και κάθε λέξη, κάθε σιωπή, βρίσκει αγκαλιά
για να ενωθεί αιώνια και οριστικά με τον προορισμό της...
Κι εγώ, καινούρια και παλιά όπως κι εσύ,
μια συνωμότης (...μην γελάς!), μια τραγική,
όπως με γνώρισες θα σου χαμογελώ,
γυμνή μες στην ουσία του ανυπόκριτου, του ωραίου.
Είναι η σπονδή μου προς εσένα, φίλε αγαπημένε μου,
για μπορέσω να σε ξαναβρώ μες στους καιρούς,
να πιούμε όσα δεν είπαμε,
να πούμε όσα δεν πιούμε,
να ειρωνευτούμε πάλι το αυτονόητο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 18
Στα αγαπημένα: 5
| | | | | | | |
| | Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων. | | | |
|
Sofitsa
11-12-2013 @ 09:44 | Υπέροχη Αγάπη! ::hug.:: | | smaragdenia
11-12-2013 @ 09:45 | ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΓΛΥΚΙΑ ΑΓΑΠΟΥΛΑ...............
ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΙΛΟΙ ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΣΑΝ ΑΜΥΘΗΤΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ.............
ΦΙΛΑΚΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | ΒΥΡΩΝ
11-12-2013 @ 09:58 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | unfulfilled Desires
11-12-2013 @ 10:17 | Θαυμασιο!!! ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | | ταπεινος ναρκισσος
11-12-2013 @ 10:40 | Θεσπέσιον, απροσμέτρητον, χαρμόσυνον.Ο δροσοσταλάστος
ανειπώτος εμφιλοχωρημένος ήλιος σου, μια αγιοσταλάχτη
χρυσοστολίστη αχτίδα, μιας ευφροσύνης αγαλλιασμένης
ευπαρουσιασμένης πατρίδος σου.
Ευελπιζωμένη ευεργεσία ωραιοτάτη ημέρα σου Αγάπη. | | ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ
11-12-2013 @ 10:41 |
Είναι κάτι βράδια...
που ταξιδεύουν με χάρη σε αιώνες τεθλασμένους και σε στιγμές αιωνόβιες,
λεκέδες ονείρου στα φουστάνια κάθε επίκτητης αλήθειας.
Βράδια ανυπότακτα,
αυθύπαρκτα, γλυκά και κυνικά,
ακούσια μα και ευθαρσώς συνομωτούντα,
περιφρονούν τον χώρο και τον χρόνο μέμφονται
με την ψυχή στις βλεφαριδες και τα πρέπει στην κατάψυξη.
::theos.:: ::theos.:: ::rol.:: | | ΑΝΤΗΣ
11-12-2013 @ 10:42 | υπεροχο | | rania.foka@yahoo.co.uk
11-12-2013 @ 11:55 | ΦΟΒΕΡΟ!!!!!!!!!!!!!! | | Αναπάντεχος
11-12-2013 @ 12:00 | Βράδια ανυπότακτα,
αυθύπαρκτα, γλυκά και κυνικά,
ακούσια μα και ευθαρσώς συνομωτούντα,
περιφρονούν τον χώρο και τον χρόνο μέμφονται
με την ψυχή στις βλεφαριδες και τα πρέπει στην κατάψυξη.
Εγω ΔΕΝ ΣΕ ΜΕΜΦΟΜΑΙ ::theos.:: | | karpox
11-12-2013 @ 12:13 | τα σεβη μου μανδαμ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! | | GRHGORHS K
11-12-2013 @ 12:56 | ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!! | | ΛΥΔΙΑ_Θ
11-12-2013 @ 13:30 | Και τα δικά μου φιλιά... ::kiss.:: ::kiss.::
Καλησπέρα ποιήτρια..!!! ::theos.:: | | **Ηώς**
11-12-2013 @ 13:47 | στο άχρονο που σώζει την ψυχή μου..........είσαι *Κι εγώ, καινούρια και παλιά, όπως κι εσύ,*
όπως με γνώρισες θα σου χαμογελώ,
γυμνή μες την ουσία του ανυπόκριτου, του ωραίου.......* ::theos.:: ::love.:: ::love.:: ανεπανάληπτη! | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
11-12-2013 @ 14:12 | ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | | το κορίτσι του Μαι
11-12-2013 @ 18:02 | μα
Είναι κάτι
γραπτά
σαν κι' αυτά
τα δικά σου
μοναδικά !!!
(παραλίγο μαντινάδα? νομίζω? )
::hug.:: | | ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
11-12-2013 @ 21:27 | ::1255.: | | Μ.Ελμύρας
08-12-2014 @ 13:55 |
Κι εγώ, καινούρια και παλιά, όπως κι εσύ,
μια συνομώτης (...μη γελάς!), μια τραγική,
όπως με γνώρισες θα σου χαμογελώ,
γυμνή μες την ουσία του ανυπόκριτου, του ωραίου.
Είναι η σπονδή μου προς εσένα, φίλε αγαπημένε μου,
για μπορέσω να σε ξαναβρώ μες τους καιρούς,
να πιούμε όσα δεν είπαμε, να πούμε όσα δεν πιούμε, να ειρωνευτούμε πάλι το αυτονόητο...
Ποίηση υψηλής αισθητικής!
Καλημέρα, Αγάπη. | | πανσελινος
08-12-2014 @ 19:13 | Είναι κάτι μάτια...
Που ξεχωρίζουν αιχμηρά σε άστατους ωκεανούς βλεμμάτων,
πάντα παρόντα μες την απουσία τους,
οι πιο αυστηροί και και στοργικοί κριτές της ενδοχώρας μου.
Κι αν από αιώνες έχουν κυριέψει τους καθρέφτες μου
την ποίηση αναγνώρισαν μες τα ραγίσματά τους...
Μάτια που ήλθαν, είδαν και δεν έφυγαν ποτέ.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
...για μπορέσω να σε ξαναβρώ μες τους καιρούς,
να ειρωνευτούμε πάλι το αυτονόητο...
.............
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
