| |
| | Κρυμμένη |  | | | Καμβάς λιωμένος , τούτος ο κόσμος . | | |
Κρυμμένη μια ώρα στο
χείλος της αβύσσου,
χτυπάει τα δάχτυλα
σε ρυθμό παιχνιδιού…
Η νύχτα σέρνει τους μανδύες της
τρέχοντας προς τα νερά .
Κάτι πήρε φωτιά;
Βουτάει τις παλάμες της
και πλένεται …
μια εικόνα, μια αντανάκλαση
γκρεμίζει τα αστέρια .
Η θύμηση την ίδια άβγαλτη ώρα
αιωρείται , λικνίζεται,
καθισμένη στην άκρη ενός καπνού .
Ψηλά στη ράχη του λάμπει με
το κορμί της αδειανό.
Ένα περιβόλι μεταμελημένο
συλλέγει τα άστρα.
Με δυο αχτίδες φεγγαριού
σκάβει και θάβει , σκάβει και ράβει .
Η σκοτεινιά μυρίζει βροχή , σκέφτεται …
Θα ανθίσουν αύριο αστεριές μονολογεί.
Ένας ήχος φλογέρας
σκίζει απ΄ άκρη σε άκρη
την ερημιά…τρελό θυμίζει
που φυγε απ τη ζωή
κρατημένος από σύννεφο …
Και η μοίρα σε τούτη
τη ρίζα κοιμόταν ; Ρωτάει …
Κοιμόταν απαντάει ο θάνατος.
Κοπάδια τα φύλλα σας
δαρμένα απ τον άνεμο
μυρίζουν θυμάρι!
Ή δάφνη θυμίζουν;
Χιμάνε στη μάνα ,
την όψιμη χίμαιρα
κρατάνε απ΄ τους ώμους…
Και το φιλί στον ομφαλό, προδότης.
Με ένα σταυρόκομπο ,
κάτω απ΄ το δέντρο
λύνω και δένω,
δεν έχει πίσω…
και η αυγή κρυφάκουγε…
Θαύμα στο θαύμα ;
και η αυγή κρυφογελούσε…
κάπου πέρα ,το λυκόφως
άρχισε να στάζει το λάδι του …
-Καμβάς λιωμένος , τούτος ο κόσμος .-
…και ένας ήλιος ξωπίσω να
σέρνει την ώρα απ΄τα σπάργανα.
Πιωμένος είναι σκέφτομαι … και λύνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Στο φως και το σκότος, η Αθωότητα μου είναι η πιο πρόστυχη…FRACTALS... | | | |
|
FRACTALS
11-12-2013 @ 20:31 | http://www.youtube.com/watch?v=BcL---4xQYA
(Σκάλα για τ' ουράνια)
Μια κυρία θαρρεί
χρυσός ειν’ ό,τι λάμπει
κι αγοράζει σκάλα για τ’ ουράνια.
Σα θα φτάσει εκεί
ξέρει και μ’ αγορά κλειστή
με μια λέξη θα πάρει ό,τι θέλει.
Οου, Οου, κι αγοράζει σκάλα για τ’ ουράνια.
Έχει πινακίδα στη γωνιά
μ' αυτή θέλει σιγουριά
ξέρεις που και που οι λέξεις διπλή έχουν έννοια.
Στο ρυάκι σε δεντρί
τραγουδά ένα πουλί
που και που όλες οι σκέψεις είν’ αίολες
Οου, με κάνει κι απορώ.
Οου, με κάνει κι απορώ.
Ένα αίσθημα είναι 'κεί
σαν κοιτώ στη δύση.
και το πνεύμα με καλεί σε φυγή.
Με το μυαλό έχω δει
καπνό ν’ ανεβαίνει
στα δέντρα και φωνές όσων κοιτάν
Οου, με κάνει κι απορώ.
Οου, ναι με κάνει κι απορώ.
Και ακούγεται πώς
απ’όλους σα βγει ο σκοπός
ο αυλητής θα μας πάει στο λόγο
Μια νια μέρα θα ‘ρθεί
γι’ αυτούς με υπομονή
και τα δάση θ’αντηχήσουν με γέλια
Φασαρία αν έχει ο φράχτης
μην σκιαχτείς
συγύρισμα είναι για τον Μάι
Δυο δρόμους να πάρεις μπορείς
μα και μετά
χρόνο έχεις δρόμο ν’ αλλάξεις
Με κάνει κι απορώ
Το μυαλό βουίζει διαρκώς
αν θες να στο πω
ο αυλητής σε καλεί εκεί,
κυρά, ακούς τον αέρα να φυσά
και ξέρεις πια
η σκάλα σου ειν’ προς το θρόισμα
Καθώς ανηφορίζουμε
οι σκιές ξεπερνούν τις ψυχές
η κυρά που ξέρουμε πάει εκεί
λάμπει και θέλει να δείξει
πως χρυσό κάνει καθετί
και αν ακούς προσεκτικά
ο σκοπός θα σου ‘ρθει τελικά
σαν ένα είν’ όλοι κι όλοι ένα
είναι πέτρα που δεν κυλά
Κι αγοράζει σκάλα για τ’ ουράνια.
http://lyricstranslate.com
http://lyricstranslate.com | | G.LEOU
12-12-2013 @ 15:23 | Πάρα μα πάρα πολύ ωραίο.
::blush.:: ::hug.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
