| |
| | θλίψη |  | | | Πίσω από το τετράγωνο παράθυρο που βλέπει προς τη θλίψη...Που δε βλέπει τίποτε...με απλά λόγια ...μόνο αγάπη | | |
Τα βήματα στεγνά ….
τρυπημένη ματιά …
έρωτας που γερνά…
Αλύπητα τα λόγια ,
ξυραφιά χωρίς οίκτος
χαράζουν τα μικρά μου
αθώα λάθη – άνθη .
Μόνη πως το μπορώ
τα χρόνια να διαβαίνω,
γελάω απελπισμένα,
χορεύω σαστισμένα
χτυπάω τυφλωμένα.
Πηγή της μαύρης θλίψης ,
σε πίνω σε σταγόνες
διαβάζω τους χειμώνες
που ήρθαν και ζητούν…
Ζητούν να τους χαρίσω
μια ανάσα και ένα νεύμα,
της έρμης αγκαλιάς μου τα
τελευταία αστέρια.
Πάγωσα σε κομμάτια,
οθόνη σταθερή…
τα χρονιά αραχνιασμένα ,
τα θέλω βουρκωμένα ,
σκουπίζω των ματιών τους
την κόκκινη σιγή.
Να ανοίξω! Τι; και Πως;
Ποιος ξένος θα με αγγίξει;
Ποια αλήθεια θα μου δείξει ;
Ποια πίκρα θα με γλύψει,
σαν φλόγα του βωμού.
Η θλίψη μαύρο πέπλο
το ντύνομαι νυφούλα .
Θα αργήσω να γυρίσω …
Μαντήλι θα κουνήσω …
Να ξεχαστώ ελπίζω …
ΣΤΑΜΑΤΑ μη με βρουν…
Το έρεβος με θέλει …
Με ψάχνει η άγρια λήθη …
Θα γίνω όπως το θέλεις …
Θα πνίξω ότι αθώο…
Της φόνισσας τα χέρια φιλώ …
Και με σκοτώνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Στο φως και το σκότος, η Αθωότητα μου είναι η πιο πρόστυχη…FRACTALS... | | | |
|
χρηστος καραμανος
19-12-2013 @ 12:19 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | smaragdenia
19-12-2013 @ 12:24 | Μόνη πως το μπορώ
τα χρόνια να διαβαίνω,
γελάω απελπισμένα,
χορεύω σαστισμένα
χτυπάω τυφλωμένα.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Marios Nk
19-12-2013 @ 16:42 | φοβερό!
| | Μπαντινι
19-12-2013 @ 22:17 | ::wink.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
