| |
Φαντασματα βηματων
σερνονται πισω...
οσο κι αν τα ξεπλυνε
η βροχη κι ο χρονος
παντα υπαρχουν στους
δρομους αυτης της καταραμενης πολης...
Δρομοι....που καποτε
διασχιζαμε διπλα διπλα...
και συγχρονιζα το βημα
μου με το δικο σου...
Νυχτες ολοκληρες
ξεπλεκα τα ονειρα μου....
σαν χρυση κλωστη τα τυλιγα
γυρω απο την καρδια σου...
μεχρι που απο την δικη μου
εμεινε ενας ψιθυριστος χτυπος...
γυμνη ανασα στον αερα...
κι ηταν νωρις...
πολυ νωρις να μιλω για σενα και για μενα....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
