| |
Μέσα στα φύλλα τρέχαμε
τα φύλλα του χειμώνα
πεσμένα κίτρινα παντού
να τρέχουν και οι σκέψεις
και ακούγαμε το γέλιο μας
και ο τόπος μας κρυψώνα
ξημέρωμα σαν φύγαμε
και μείνανε κομμάτια
κομμάτια νου
κομμάτια ονείρου
μαγικού
σαν τους κομήτες πέφτουνε
και τους γλυκοκοιτάμε
με μια ελπίδα γιορτινή
που χάθηκε η χαρά μας;
Τώρα που μεγαλώσαμε
και αράζουμε στην σάλα
μάταια κοιταζόμαστε
μάταια πια μιλάμε
την νιότη μας ξεχάσαμε
και την μικρή λαχτάρα
για να πατήσουμε ξανά
στα γερασμένα φύλλα
να μ αγκαλιάσεις μια φορά
να σ αγκαλιάσω δύο
να νιώσουμε, μικρά παιδιά
χωρίς να αγκομαχούμε
μα όλα αυτά απίθανα
και ίσως αυτό πενθούμε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
