| |
[align=center]
Έσπασαν τις αντοχές μας
λεηλάτησαν τις ψυχές μας
ούτε η σκιά μας υπάρχει πια
ζητούμε άσυλο στο χρόνο
αυτόν που σε λίγο μπορεί να έρθει.
Αποκρυπτογράφησε το παιδί μες το σκοτάδι
τον πατέρα που ψάχνει για δουλειά
την μάννα στο κάδο με τα σκουπίδια
να βρίζει γιατί δεν πετάνε πια τα ληγμένα.
Τόσο ζύγισαν οι χαρές τόσο βαριές είναι οι πίκρες
μέσα σε στείρες προσμονές χρόνε μου πως με βρήκες
Κάποτε ο χρόνος βίαζε την αμυγδαλιά ν' ανθίσει
να μας προϊδεάσει σε μια Άνοιξη ελπίδας
Τώρα μαβί και σκοτεινός
δεν αφουγγράζεται την αγωνία μας
Οι γιορτές πάντα ήταν κόκκινες το χρώμα της χαράς
φέτος τις στολίσαμε με μοβ
το χρώμα του πένθους
το χρώμα των παιδιών
που λένε τα κάλαντα για μισό κουραμπιέ.
Λαέ μου τι ε ποίησαν σε
χρόνια πολλά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
