| |
Κλωστή από ασήμι θα τεντώσω,
του φεγγαριού να πιάσω τη σκιά!
Μα..είναι αργά εσένα να λυτρώσω
και δέσμια να μείνω σε τούτη τη γητειά.
Φεγγάρι...η οφθαλμαπάτη που γελά,
σα την αγάπη, στους κύκλους του σκλαβώνει.
Σ'ένα σκοτάδι το μανδύα του πετά...
και πάλι από την αρχή, τη νύχτα θα τυφλώνει!
Κομμάτια σπάει ο ουρανός...
το είδωλο του φεγγαριού να μη βαστάξει.
Ως πάντα θα πληγώνει ο χωρισμός,
Μα, αίμα ευτυχώς...δεν έμεινε να στάξει!
Μαγδα Δουκα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
