| |
8 καρφιια καρφωσανε στο φερετρο
και αλυσσιδες με τεχνη το τυλιξαν
ποιιο παραμυθι να σου ειπω
που τα αστρα αποψε δυσαν
σιειρε γοργα στο ξοφωτο
καιι ξορκισε την ληθη
και απα στο τριστατο
στραφου μακρυα
η εκατη ακομα μας προσμενει
ποιος φως μου θα μας σωσει
απο την ψυχρη την σκοτεινια
που ακομα μας τυλιγει
αν τα φτερα δεν σιαξεις θα σε σκεπασει
η πρωινη η παγωνια
και φαρο δεν θα εβρεις
ποιο ποτηρι αντι μαννα ξυδι
και αντι του ωσαννα βρυσιες εις το ταξιδι
κοιμησου ο δρομος μας μακρυς
και η ψυχη μας μεθαει απο νηπενθες
και αγκαλιαζει ετουτη την ληθη
επανω εις την ακρη του γκρεμου
στεκει μοναχο το φεγγαρι
και κοιταει κατω μακρυα
το δρομο που παγαινει στο σκοταδι
κοιμησου αποψε θα μαι εγω φρουρος
θα μαι εγω σκλαβος σε αφεντη
και το αγριο κυνηγι θα οδηγησω σε αλλης τα μερη
μεχρι ο κοσμος να σβηστει και να ξαναγραφτει ατοφιος
και οτι αξιζει να σωθει και οτι να πεθανει να χαθει επανω εις το ταξιδι
κοιμησου κοιμησου αυριο παλι η ιδια ζωη μα εγω θα στεκω σπιθα και φυτιλι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
