| |
οι νύχτες πάλι θα ξυπνήσουν
θα ζητήσουν τα ρέστα
να 'τες που περνούν
γριές και ξεχαρβαλωμένες
να κοροϊδέψουν το κορμί μου
να καγχάσουν με τις τελευταίες ήττες μου
στέκομαι γύρω από έναν σωρό μπουκαλιών
μια ανοιχτή διαθήκη αλκοολικών
ξενυχτάμε κλαίγοντας τους εαυτούς μας
σα να είμαστε ήδη μέσα στο ασθενοφόρο
που μόλις πέρασε στο πίσω στενό
με τη σειρήνα του να ουρλιάζει
σα να 'χουμε ξοφλήσει οριστικά
δε λυπόμαστε τόσο.
όλα έπρεπε να 'ρθουν όπως ήρθαν
μια τελευταία γουλιά,
παν χρόνια που δεν ευχόμαστε
"στην υγειά μας"
οι μπύρες μας λήξανε
συμβολικά και ανυπόφορα
μα τα λαρύγγια μας
δε χρειάζονται φρέσκο αφρό
πάψανε να ζητούν ότι δεν έχουν
-κι ούτε θ' αποκτήσουν ποτέ-
απλά καταπίνουν τις μέρες
δε ρωτούν, μιλάνε λίγο
ξαποσταίνουν μονάχα
9.00 με 12.00
τις πιο άχρηστες ώρες της μέρας
ο μαλάκας ο Μπουκόφσκυ
στριφογυρίζει στον τάφο του,
ψάχνει τ' ανοιχτήρι στην κωλότσεπη
(πέσαν άραγε επιτέλους τα δόντια του;)
ο Μπωντλέρ μας φτύνει ψάχνοντας
έρωτες πλατωνικούς στα μπουρδέλα
του κόσμου
κι ο Ρίλκε χουφτιάζει
τα στραπατσαρισμένα υπολείμματα
της σάρκας μας
Μόνο ο Jim Βeam έχει απομείνει
χαμογελαστός,
νεκρός βέβαια απ' το απόγευμα
στο πίσω ράφι
Κι η διαθήκη, τζίφος
δεν άφησε τίποτε
σε κανέναν μας...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
