| |
Μια ζωή μαζί
σε μια κρυψώνα
από τα πρώτα βήματα στις πλατείες
και στα σχολεία συμαθητές
για μια ζωή μιλάμε
κρυμμένη σε ζελατίνες
θυμάμαι να λέω τα ονοματά σας
και να μιλάω σε μια άγωστη γνωστή
έλεγα πως κάτι ξέρω
γελοία ψέματα που λέω
μα πως είναι δυνατόν;
φίλες δεν μας έλεγες ποτέ
μα στην ίδια τάξη στα ίδια σκαλοπάτια πρωτοχτυπήσαμε
έλεγα πως ζήλευα αυτούς
που ενωμένοι πορεύονται
δεν το περίμενα, αλήθεια
ελεγα ποτέ δεν θα σας γνώριζα
Μεσ'της τάξης στο σχολείο
εκεί που βάζεις μάσκα του σκληρού
και χτύζεις τοίχους
έτσι και εγώ
να κρύβομαι στα σοκάκια του μυαλού
και αν το πεείμενα πως θα ήσασταν έτσι
οχι δεν το ήξερα
σας ήξερα μα δεν σας ήξερα
και είναι αστείο γιατί τώρα άρχησα να σας μαθαίνω
και δεν τεριάξαμε ποτέ
ούτε και τώρα
μα δεν μιλήσαμε ποτέ
όπως τώρα
και είναι παράξενο
να νίωθω ότι κάτι από εσάς..το ξέρω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
