| |
[align=center]
Βαριά σας λέω η μοναξιά τις μέρες του χειμώνα
οι νύχτες είναι ατέλειωτες και μοιάζουν για αιώνας
Το σπίτι ερμητικά κλειστό να μη περνά αέρας
και δίνω φόκο του τζακιού για να τα φέρω εις πέρας
Το ταξιδιάρικο μυαλό κανείς δεν φυλακίζει
φτεροκοπά και πάει με όπου εκείνο ορίζει
σε δρόμους είναι άστεγοι να λέω πως αντέχουν
το κρύο και την μοναξιά ούτε ψωμί να έχουν.
Τριζοβολά το κούτσουρο φεγγοβολά η φωτιά μου
μες το γλυκό χουζούρεμα καλή ναι η μοναξιά μου
σκέφτομαι αν ήμουνα και εγώ του δρόμου ο αλήτης
να χτύπαγα παράθυρα της μοίρας σαν σπουργίτης
Μα αν δεν μπορώ στον άμοιρο βοήθεια να τον σώσω
και μου έρχεται μες την φωτιά το σώμα μου να δώσω
ο πόνος μου αβάσταχτος και λέω με το νου μου
για συμπαράσταση και εγώ κακό του εαυτού μου.
Το τελευταίο κούτσουρο αρχίζει πια να σβήνει
η μοναξιά σταμάτησε και αυτή να μου την δίνει
προτού προλάβουν να καούν κομμάτια της ψυχής μου
που η μοναξιά βασάνιζε για πάντα στην ζωή μου.
μια καλημέρα σε όλες και όλους του μοναχούς
εκτός μοναστηριών.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
