Αταξίδευτος
27-01-2014 @ 08:22 | Αγαπητή στιχοπαρέα την καλημέρα μου… Συνήθως δε σχολιάζω δικές μου δημιουργίες, αλλά σήμερα θα κάνω μια εξαίρεση γιατί ειδικά πίσω από αυτό το τραγούδι κρύβεται μια μικρή ιστορία… Αφορμή ήταν μια βραδιά του 1996 όταν με τη συχωρεμένη τη γιαγιά μου κοιτάζαμε κάποιες μετακατοχικές φωτογραφίες που πέσανε τυχαία στα χέρια μας. Εκείνη τη βραδιά, με αφορμή μια φωτογραφία στην οποία απεικονιζόταν ένας μακρινός συγγενής της, μου ξεδίπλωσε την ντροπιαστική του ιστορία. Ήταν λοιπόν ένας μαυραγορίτης της Κατοχής, ένας από κείνους που εμπορευόταν ό,τι δεν κυκλοφορούσε στην αποδεκατισμένη αγορά αγαθών της Αθήνας. Επίσης αν λάβουμε υπόψη πως λόγω υπερπληθωρισμού που είχαν επιβάλλει οι ίδιοι οι Γερμανοί, πρακτικά δεν υπήρχε χρήμα, και όλες οι συναλλαγές γινότανε μέσω ανταλλαγών ή με χρυσό, καταλαβαίνουμε τι δύναμη μπορεί να είχε κάποιος που – λόγω φιλικών σχέσεων με τους Γερμανούς πάντα- είχε πρόσβαση στην πηγή των αγαθών και μπορούσε να τα εμπορεύεται σε περίοδο φτώχειας και λιμού… Η εκμετάλλευση λοιπόν έδινε και έπαιρνε, και περιουσίες πωλούνταν για ‘’κομμάτι ψωμί’’, ενώ οι μαυραγορίτες της εποχής κάνανε χρυσές δουλειές. Αφού λοιπόν η γιαγιά μου με απολογητικό ύφος (λόγω συγγένειας) μου εξιστόρισε διάφορα περιστατικά με το συγκεκριμένο πρόσωπο, κατέληξε αναστενάζοντας: ‘’Παιδί μου για ένα πράγμα απορώ: Πως αυτός ο άνθρωπος μπορούσε να κοιτάζει τα παιδιά του όταν γυρνούσε σπίτι του μετά από αυτά που έχει κάνει στον κόσμο…’’ Αυτή της η φράση με σημάδεψε, κι έτσι, μετά από αρκετά χρόνια όταν άρχισα να γράφω, μου ήρθαν οι μνήμες εκείνης της φωτογραφίας, και προσπάθησα να τις αποτυπώσω μέσα από ένα παραπονεμένο ρεμπέτικο σκοπό, με τα λόγια που πιστεύω πως ο καθένας από μας θα ήθελε να του πει αν τον είχε μπροστά του. Επίκαιρο; Στην εποχή μας όχι θα πούνε κάποιοι. Επειδή όμως οι εποχές αλλάζουν αλλά οι άνθρωποι ποτέ, να είμαστε σίγουροι πως ο χαρακτήρας του μαυραγορίτη ζει και βασιλεύει ακόμη και σήμερα πίσω από μαύρα κοστούμια , ατσαλάκωτα πουκάμισα αλλά και ….ατσαλάκωτες συνειδήσεις. Την καλημέρα μου σε όλους σας. | |
nadin1974
27-01-2014 @ 08:58 | Καλημέρα Αταξίδευτε!
Σε ευχαριστούμε που εμάς
μας ταξιδεύεις
με τα υπέροχα τραγούδια σου!
::smile.:: | |
ΑΝΤΗΣ
27-01-2014 @ 09:03 | φοβερο | |
Άθη Λ.
27-01-2014 @ 09:04 | με την δικη σου ιστορια το στιχοτραγουδο σου απεκτησε πολυ μεγαλυτερη βαρυτητα... την καλημερα μου ::love.:: | |
Αίνιγμα
27-01-2014 @ 09:05 | Καλημέρα Αταξίδευτε και καλή εβδομάδα
Εγώ θα πω ''ένα τραγούδι-μια ιστορία'' και εδώ ταιριάζει η φράση γάντι.
Συγχαρητήρια για το θέμα και τη απόδοση, πραγματικά μας μεταφέρεις
στην ατμόσφαιρα της εποχής
Δε νομίζω να έχουν γραφεί πολλά τραγούδια με τη θεματολογία αυτή, αλλά
σαφώς και είναι και θα είναι επίκαιρο το θέμα.
http://www.youtube.com/watch?v=ML8VSG_Yrr4
Όσο για τη γραφή σου;
Οι στίχοι σου κόβουν σαν ξυράφια, κάθε λέξη και φτύσιμο
όχι μόνο στους τότε μαυραγορίτες, αλλά και στους σημερινούς!!!!!!!!!
Στο στυλ αυτό (αλλά και σε άλλα) στιχουργικά δεν έχεις αντίπαλο. | |
Αναπάντεχος
27-01-2014 @ 09:12 | Επίκαιρο λόγω μετεξέλιξης του μαυραγοριτισμού | |
adespotoi
27-01-2014 @ 09:17 | δεν θα το βάλω στα αγαπημένα μου ρεμπέτικα, αλλά στα απαγορευμένα
ρεμπέτικα και της εποχής μας. ::up.:: ::up.:: ::lick.::
καλημέρα!!!!!!!!!!!!!!! | |
**Ηώς**
27-01-2014 @ 09:38 | είναι τόσο διαχρονικό όμως....πόσα έχουν να μας πουν οι παλιοί!!
θησαυρός ολάκερος η ζωή τους!
να είσαι καλά πατρίδα!!!!
καλημέρα και καλή βδομάδα νά'χουμε ::hug.:: | |
Αταξίδευτος
27-01-2014 @ 10:18 | Παιδιά το ευχαριστώ που θέλω να πω σε όλους για τα καλά σας λόγια
είναι λίγο...
Να είμαστε όλοι καλά και να γράφουμε
| |
smaragdenia
27-01-2014 @ 10:48 | ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΑΝΟ ΠΩΣ ΝΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΕΣ
ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΡΩΤΗΣΩ ΚΑΤΙ.
ΠΩΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΕΝΑΝ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟ ΤΟΥ ΝΑ ΠΑΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΣΤΟ ΓΙΑΤΡΟ ΠΟΥ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ;
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΧΩΡΑΦΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΨΩΜΙ;
ΓΙΑΤΙ ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΥΓΕΙΑΣ ΠΙΑ;
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ............. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Αταξίδευτος
27-01-2014 @ 10:56 | Καλημέρα Σμαραγδένια
Φυσικά και ανθεί το σπορ και σήμερα...
Η κοινωνία με την έννοια της αλληλουποστήριξης έχει εκλείψει προ πολλού.
Το ''ωχ αδερφέ'' το ακους πλέον από όλο και περισσότερα χείλη...
Τι θα γίνει όμως αν λχ αρχίσουν οι μαζικές εξώσεις από τα σπίτια των φουκαράδων που χρωστούν και δεν μπορούν να πληρώσουν, πχ όπως Ισπανία; Γιατί οι αληθινοί μαυραγορίτες είναι στα μέγαρα και τα ψηλά κτήρια με τις μεγάλες πόρτες...
| |
Ναταλία...
27-01-2014 @ 10:59 | Ένα θα σου πω και στρίβε
ρε μπαμπέση τοκογλύφε
πως βαστάει η καρδιά σου
να κοιτάζεις τα παιδιά σου…
πως βαστάει η καρδιά σου
να κοιτάζεις τα παιδιά σου…
Πολύ δυνατό οι εποχές αλάζουνε ο κόσμος όχι ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Pavlos Melas
27-01-2014 @ 11:08 | πως τα φέρνεις μες την πείνα
να χεις τη μισή Αθήνα…
πάρα πολύ ωραίο!!!!
την καλημέρα μου | |
Γεδεών
27-01-2014 @ 11:56 | Δέκα λίρες ένα σπίτι
άτιμε μαυραγορίτη
δε λυπήθηκες τη χήρα
και τη μαύρη της τη μοίρα…
Πάρα πολύ όμορφο!!!
Το απόλαυσα.
Σου εύχομαι καλή συνέχεια.............. | |
Γεδεών
27-01-2014 @ 11:56 | Δέκα λίρες ένα σπίτι
άτιμε μαυραγορίτη
δε λυπήθηκες τη χήρα
και τη μαύρη της τη μοίρα…
Πάρα πολύ όμορφο!!!
Το απόλαυσα.
Σου εύχομαι καλή συνέχεια.............. | |
Dimitri Favvas
27-01-2014 @ 14:12 | Σε μια εποχή πρόσφατη της γερμανικής κατοχής, πολλοί μιλούσαν και .έγραφαν για τους μαυραγορίτες. Μόλις είχα μάθει τότε να διαβάζω και έχω συγκρατήσει κάποιους στίχους που με την ευκαιρία που μας δίνεις τους παραθέτω πιο κάτω:
1) Αυτός που το ανθρώπινο
δολοφονούσε γένος
μαυραγορίτης ξακουστός
βρίσκεται δω θαμμένος
φυλάξου μην τον δέχεσαι
στη γη σου Περσεφόνη
ειν' ικανός και τους νεκρούς
να θανατώνει.
2)Την ογδόη του Μαϊου
θαχωμ' έκλειψη ηλίου
ορατή στη Βιρμανία
και εις τον Ειρηνικό
στην Ελλάδα τέτοιο πράγμα
δεν φοβούνται οι συμπολίτες
κι αν τυχόν εκλείψει ο ήλιος
θα βρεθούν μαυραγορίτες
να μας φέρουν άλλον ήλιο
απ' τη μαύρη αγορά | |
ΑΙΓΙΕΑΣ
27-01-2014 @ 14:17 | ::up.:: ::yes.:: ::up.:: | |
φραγκοσυριανος
27-01-2014 @ 17:49 | Έχεις λίρα στην καβάντζα
και πουλάς και τη μπροστάντζα
λίγα λίγα πως τα δίνεις
κι όποιον βλέπεις τον εγδύνεις…
λίγα λίγα πως τα δίνεις
κι όποιον βλέπεις τον εγδύνεις…
Πες μας βρε μαυραγορίτη
που’ χεις κρέας μες στο σπίτι
πως τα φέρνεις μες την πείνα
να χεις τη μισή Αθήνα…
πως τα φέρνεις μες την πείνα
να χεις τη μισή Αθήνα… ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
