| |
Είναι τα πρέπει φυλακές που δε σ’ αφήνουνε να βγεις.
Μα τα τραγούδια μου ληστές κι οι μόνοι δρόμοι διαφυγής.
Είναι τα όνειρα φωτιές που μας κρατάνε ζωντανούς.
Ανάβουν στις βουνοκορφές, μας δείχνουν άλλους ουρανούς.
R
Όσα δε τόλμησες να πεις θα σε στοιχειώνουν μια ζωή
Θα έρθουν νύχτες που θα δεις θα 'υχεσαι να ‘μασταν μαζί.
Όσα δε τόλμησες να κάνεις θα είναι πάντοτε ο κριτής
Για τις ανάσες σου που χάνεις δίχως όμως να τις ζεις.
Και πάντα ο φταίχτης θα ‘σαι συ, δε θα σου φταίει άλλος κανείς
Ο μόνος φταίχτης θα ΄σαι συ που δε τολμάς να το δεχτείς.
-
Είν’ η αγάπη ένας θεός που όπου θέλει αυτός χτυπά.
Κι εσύ μικρός πολύ θνητός που τον φοβίζει το μετά.
Μη μου φοβάσαι, άκου λίγο το τραγούδι μου αυτό.
Πέρασε η ώρα και θα φύγω πριν μου πεις το σ΄αγαπώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
