Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το χρέος
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130524 Τραγούδια, 269403 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το χρέος
 Καλημέρα στιχοοικογένεια και καλή εβδομάδα ! - ε -
 
Μες στα μηνίγγια έσφυζε του έρωτα ο πόνος
Κι εκείνα τ' αδιέξοδα μιας άδικης ζωής
Πόσο ν' αντέξει ο άνθρωπος μες στη ζωή του μόνος ;
Πώς να κορέσει έρημος τα "θέλω" της ψυχής ;....

Κάποτε έρχετ' ο καιρός που πρέπει να διαλέξεις
Αν θα παραιτηθείς δειλά στου Χάρου τις βουλές
Ή αν σφίγγοντας τα δόντια σου μες στη ζωή θα πέσεις
Ακολουθώντας τις σκληρές που δίνει εντολές...

Μα η πανούργα μοναξιά καραδοκεί στην άκρη
Για να χιμήξει μέσα σου σαν ύπουλο θεριό
Αν κάνεις λάθος βήματα στου "εύκολου" τα μάκρη
Τι είναι δύσκολο πολύ ν' αδράξεις το σωστό...

Κι εδά αναλογίζομαι.. εγώ τί έχω κάνει ;
Μην σμίγω λάθος όνειρα ;.. Μην σφάλω στη ζωή ;
Ποιός να μου πει.. το αγαθό ο άνθρωπος πώς φτάνει ;
Τι δρόμοι χίλιοι ανοίγονται σε κάθε επιλογή...

Ελπίζω μόνο γύρω μου τον πόνο πως δεν σπέρνω
Σαν αλλωνών τα βάσανα μονάχη κουβαλώ
Μ' αυτή τη δόλια μου καρδιά με βούρδουλα τη δέρνω
Και βλέπω τον ορίζοντα του μέλλοντος θολό...

Ας είναι.. δεν με μέλλει πια τα χρόνια μου ν' αυξήσω
Το σήμερα με κέρδισε σε κάθε ένα χθες
Γι' αυτές τις αναμνήσεις μου με θάρρος θα μιλήσω
Αφού ποτέ δεν δόθηκα γυμνή στο απεχθές...

Γιατί 'ναι βλέπεις χρέος μας.. τη λιγοστή μας γνώση
Τριγύρω να σκορπίζουμε για κείνους που ακούν
Μόνο η καθάρια η ψυχή τον άνθρωπο θα σώσει
Κι ας είναι λίγοι οι θαρρετοί που θάνατο αψηφούν...




11-1-2008




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ώσπου να 'ρθεί τούτος ο κόσμος στα καλά του.. άσε με να σε αγαπώ μέχρι θανάτου
 
Αταξίδευτος
03-02-2014 @ 07:42
Κάτι από ''Ασκητική'' στο λόγο σου, επηρεασμένοι οι
στίχοι σου ηθελημένα ή άθελα από το μεγαλύτερο ερώτημα στο Σύμπαν...

όπως και νά'χει είναι πολύ μεστό σε νοήματα,
με την πληρότητα ενός πεζού κειμένου

Αυτά, καλό μήνα Μαρία
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΒΥΡΩΝ
03-02-2014 @ 07:46
Ας είναι.. δεν με μέλλει πια τα χρόνια μου ν' αυξήσω
Το σήμερα με κέρδισε σε κάθε ένα χθες
Γι' αυτές τις αναμνήσεις μου με θάρρος θα μιλήσω
Αφού ποτέ δεν δόθηκα γυμνή στο απεχθές...

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΝΤΗΣ
03-02-2014 @ 08:02
υπεροχο
καλημερα
Ναταλία...
03-02-2014 @ 10:23
Μόνο η καθάρια η ψυχή τον άνθρωπο θα σώσει
Κι ας είναι λίγοι οι θαρρετοί που θάνατο αψηφούν...


Θαυμάσιο ::yes.:: ::theos.::
pennastregata
03-02-2014 @ 12:50
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
CHЯISTOS P
03-02-2014 @ 12:55
Ψηλά το κεφάλι σου, Μαράκι μου ! ::up.::
Μαυρομαντηλού
03-02-2014 @ 16:41
Ας είναι.. δεν με μέλλει πια τα χρόνια μου ν' αυξήσω
Το σήμερα με κέρδισε σε κάθε ένα χθες
Γι' αυτές τις αναμνήσεις μου με θάρρος θα μιλήσω
Αφού ποτέ δεν δόθηκα γυμνή στο απεχθές...

Γιατί 'ναι βλέπεις χρέος μας.. τη λιγοστή μας γνώση
Τριγύρω να σκορπίζουμε για κείνους που ακούν
Μόνο η καθάρια η ψυχή τον άνθρωπο θα σώσει
Κι ας είναι λίγοι οι θαρρετοί που θάνατο αψηφούν...
ΝΑ ΒΓΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΚΑΘΑΡΙΑ ΨΥΧΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΑΞΙΖΕΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::yes.:: ::theos.::
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
03-02-2014 @ 17:12
Μες στα μηνίγγια έσφυζε του έρωτα ο πόνος
Κι εκείνα τ' αδιέξοδα μιας άδικης ζωής
Πόσο ν' αντέξει ο άνθρωπος μες στη ζωή του μόνος ;
Πώς να κορέσει έρημος τα "θέλω" της ψυχής ;....
.
Δεν σχολιάζεται ... απλά αναγιγνώσκεται ...
Τα σέβη μου ... ::wink.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο