| |
Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα…
Είναι ο καθένας από μας, μόνος, κουρέλι,
στης κοινωνίας τον αγέρα εκτεθειμένο,
μα σαν βελόνι, η φιλία ευλογημένο,
μας συνενώσει…
νήμα θα γίνουμε γερό,
και μες τον δύσκολο καιρό
χαλί θα φτιάξουμε, θαρρώ,
πανέμορφο λουλουδιασμένο.
Δύσκολη η ζήση κι ο καθένας μα το ξέρει,
πως σαν καλάμι, μες την κρίση θα λυγίσει.
Όμως δεν πρέπει το κακό να καταφέρει,
αυτή την μάχη που ειν’ δική μας, να κερδίσει.
Κι αν τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα,
είναι γιατί δεν έχασαν το ρόδινο το χρώμα,
ούτε τον ήχο της αγάπης λησμονούν.
Έτσι βαδίζουν, ενωμένα δυνατά,
Πιασμένα χέρι- χέρι σταθερά,
φτιάξαν ομάδα κι ότι σκάρτο πολεμούν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
