| |
Τα δάκρυα δεν φυλακίζονται
πάντα γλιστράνε
άφησα την πραγματικότητα
να επισκεφτώ την καρδιά μου
και κοιτώ το μουσείο της καθημερινής μας ρουτίνας
αγαλμάτινες αγκαλιές παγωμένες από το χρόνο
τελικά.....θα το αφήσω δεν θα βγάλω συμπέρασμα
και στην σκηνή του ονείρου ας κρυφτώ σαν παιδι
δεν φοβάμαι την αλήθεια απλά δεν μου αρέσει το άσχημο που ζούμε
δεν αισθάνομαι λίγη ούτε μισή.Αυτό που μου αναλογεί πήρα και παίρνω
Με στεναχωρεί όμως ότι όλη η κουβέντα για μια αγκαλιά
για μια σταλιά καλοσύνης και ανθρωπιάς.....τα δάκρυα τρέχουν και κυλάν στο σεντόνι
πεφτουν στο πάτωμα...καθώς θα στεγνώνουν την νύχτα....κι αύριο πάλι θα ρθει μια άλλη μέρα
και το αποψινό..... μόνο του θα κοιμάται στο κουρασμένο μυαλό μου καθώς θα πίνω το πρωινό καφέ μου και θα σου γνέφω ....θα τα πούμε το μεσημέρι....Εσύ τι να αισθάνεσαι... ούτε που ξέρω....κι αν σε ρωτώ δεν σε αγγιζω.Πίνω το καφέ μου και παραμένω ήσυχη ....σειρά να παραχωρήσω σε μια άλλη στιγμή.Τιποτα δεν κρατάει για πολύ.Καλη μέρα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
