| |
Πήραμε δρόμους της βροχής
μα θάλασσα δεν βρήκαμε
Δυό χρυσαλλίδες της σιωπής
σε μια φωτιά καήκαμε.
Ξύλα στραβά πού ξέμειναν
για πάντα στο καρνάγιο
πλοία ποτέ δεν έγιναν
δεν είχαν το κουράγιο
Όνειρα που ξεθώριασαν
στο ξύπνημα της μέρας
λόγια ψυχής που σώπασαν
τα έσβησε ο αγέρας.
Στο χρόνο ξεχαστήκαμε
κι'αφήσαμε τα χέρια
ξέχωρο δρόμο πήραμε
και χάσαμε τ'αστέρια
Μι'ανάμνηση μόνο πικρή
μεσ'στο μυαλό θα μένει
και στην καρδιά ένα γιατί
για μια ζωή χαμένη
Όνειρα που ξεθώριασαν
στο ξύπνημα της μέρας
λόγια ψυχής πού σώπασαν
τα έσβησε ο αγέρας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
