Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Τουνίμ
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130711 Τραγούδια, 269445 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τουνίμ
 Είναι φορές που βρίσκεις την μοίρα σου, να σε περιμένει ... εκεί που κρύβεσαι για να την αποφύγεις ...
 
Ήταν βουή παραμυθένιου κοχυλιού,
μια χλαλοή, καταραμένο μαλεβράσι,
παράξενοι ζητιάνοι και πραματευτές
κι ένα χαμίνι που τη μάνα του είχε χάσει .

Δίπλα στην όαση τρεις γητευτές φιδιών,
σκόνη σηκώνεται, θύμωσε το χαμσίνι,
καυτή ματιά πίσω από χρυσό τσαντόρ
χωρίς φωνή το μήνυμα της να μου δίνει.

Άβουλα στην αλέα σαν πλησίασα
το άρωμά σου ένοιωσα να με τυλίγει,
λεπταίσθητες δονήσεις με συγκλόνισαν ...
ο ήλιος πύρινος, μα εγώ ένοιωθα ρίγη.

Άνοιξες τότε το σεντούκι για να δω …
«παλιό κειμήλιο» …μου `πες για να μ`αδράξεις,
ευλαβικά το πήρες και μου το `δειξες,
μέσα μου διάβασες χωρίς να με κοιτάξεις.

Ήταν μια πέτρα, μαύρη, τόσο δα μικρή …
«τουνίμ τη λένε!» … είπα θα την πάρω,
σφιχτά την κράτησα και σ` άγγιξα δειλά,
χωρίς να θέλω άρχισα να σε φλερτάρω.

Στην ασημόλουστη βραδιά του Μαρακές,
πρωτοαντίκρυσα γυμνό το πρόσωπό σου,
και το ξημέρωμα με βρήκε να φιλώ
κάποιο σημείο του κορμιού σου ... το τρωτό σου.

Ένας αρχαίος ουρανός από χαλκό
ζηλεύει της ψυχής την πανδαισία,
θα σε θυμάμαι πάντοτε όσο θα ζω ...
ως το επέκεινα και την αθανασία.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

kourelis.efstratios@gmail.com
 
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
21-02-2014 @ 01:54
*
Παρέλυσα στο φίλημα της ταραντούλας, όμως είμαι ακόμη εδώ ...

Να έχετε μια πολύ όμορφη ημέρα !!! ...
athos.ioannou@gmail.com
21-02-2014 @ 04:42
::up.:: ::up.:: ::up.:: ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
**Ηώς**
21-02-2014 @ 06:09
ο ήλιος πύρινος , μα εγώ ένοιωθα ρίγη
καταπληκτικό όλο!!!!!
καλημέρα όμορφη! ::theos.::
ΑΝΤΗΣ
21-02-2014 @ 07:26
υπεροχο
Αταξίδευτος
21-02-2014 @ 07:33
Μας πήγες Μαρόκο σήμερα Στρατή!!!!!!

Τύφλα να'χει η Τσόκλη λέμε!!!!
Ταξιδιάρικο ύφος από τα λίγα, έχεις μεστότητα διηγήματος!!!
::up.:: ::up.:: ::up.::
ΚΟΥΡΕΛΗΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ
21-02-2014 @ 07:43
*
Η μυστηριώδης αγορά του Μαρακές και η Φατίχα. Έτσι την έλεγαν.

Όλα τους αιωρούμενα στην λεπταίσθητη αιθερική ουσία του μεταφυσικού, χαμένα κάπου ανάμεσα στην νοητική ζώνη του αρχαίου θρύλου, του προφορικού μύθου και της συμβατικής πραγματικότητας …

Στους μύθους, η φαντασία ανακατεύεται με στοιχεία της πραγματικής ζωής, με ένα τελείως αυθόρμητο και διασκεδαστικό τρόπο ...

Μονάχα ο χρόνος είναι σε θέση και μπορεί να μας διδάξει τι είναι η αλήθεια και τι ο μύθος. Μερικές αλήθειες δεν επιζούν με το πέρασμα του χρόνου, αλλά ο πανάρχαιος μύθος του «τουνίμ» θα επιζήσει για πάντα ... γιατί θα τον ψιθυρίζουν Σιμούν, το Χαμσίνι και οι υπόλοιποι άνεμοι της απέραντης Σαχάρας.

Σύμφωνα με την παράδοση και τα πανάρχαια ιερά συγγράμματα, η μόνη αποδεκτή μέθοδος μαντείας είναι εκείνη που κάνει χρήση σε δύο πέτρες …

Μία λευκή και μία μαύρη …

Η μαύρη λέγεται «Τουνίμ» …

Να έχετε όλοι σας ... μια πολύ όμορφη ημέρα !!! ... ::wink.::
Αταξίδευτος
21-02-2014 @ 07:59
Ευχαριστούμε για τη διευκρίνηση Στρατή!!!
Δικαιολογεί πλήρως το σχόλιό μου περί μεστότητας...
Να'χεις ενα καλό ΣΚ και πληθώρα εικόνων+εμπνεύσεων
Αναπάντεχος
21-02-2014 @ 08:35
Ένας αρχαίος ουρανός από χαλκό
ζηλεύει της ψυχής την πανδαισία ,
θα σε θυμάμαι πάντοτε όσο θα ζω ,
ως το επέκεινα και την αθανασία .
καλημέρα
rania.foka@yahoo.co.uk
21-02-2014 @ 11:04
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::rock.::
Μαυρομαντηλού
21-02-2014 @ 16:45
Είναι φορές που βρίσκεις την μοίρα σου, να σε περιμένει ... εκεί που κρύβεσαι για να την αποφύγεις ...ΚΑΡΤΕΡΙ ΤΟ ΛΕΝΕ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΧΧΙΧΙΧΙΙΧΙΙΧΙΧΧΙΧΙΧΙΧΙΧΙΧΧΙΙΧΧΙΧΙΙΙΙΧΙΧΙΧΙΙΙΙΙ
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
φραγκοσυριανος
21-02-2014 @ 17:30
Άβουλα στην αλέα σαν πλησίασα
το άρωμά σου ένοιωσα να με τυλίγει,
λεπταίσθητες δονήσεις με συγκλόνισαν ...
ο ήλιος πύρινος, μα εγώ ένοιωθα ρίγη.

Άνοιξες τότε το σεντούκι για να δω …
«παλιό κειμήλιο» …μου `πες για να μ`αδράξεις,
ευλαβικά το πήρες και μου το `δειξες,
μέσα μου διάβασες χωρίς να με κοιτάξεις.

Ήταν μια πέτρα, μαύρη, τόσο δα μικρή …
«τουνίμ τη λένε!» … είπα θα την πάρω,
σφιχτά την κράτησα και σ` άγγιξα δειλά,
χωρίς να θέλω άρχισα να σε φλερτάρω. ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΒΥΡΩΝ
21-02-2014 @ 18:59
Ωραίο.....
Ταξιδιάρικο !.........
::rock.:: ::rock.::
KANLIS GEORGIOS
22-02-2014 @ 00:20
Συμφωνώ με τον Βύρωνα .

::1151
::rock.:: ::up.:: ::rock.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο