| |
ΜΑΖΕΥΩ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΙΣ ΣΩΣΤΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ...
ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΝΟΥΝ, ΚΥΛΟΥΝ ΣΑΝ ΝΕΡΟ...
ΕΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΠΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΝΟΟΥΣΕΣ...
ΤΑ ΙΧΝΗ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕΣ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ, ΕΧΟΥΝ ΠΙΑ ΞΕΘΩΡΙΑΣΕΙ...
ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΚΡΥΨΑΜΕ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ, ΧΑΡΑΞΑΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ...
ΕΦΤΑΙΞΑ ΚΙ ΕΓΩ ΟΣΟ ΚΙ ΕΣΥ, ΜΑ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΜΑΣ ΣΤΑΘΗΚΕ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ...
ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ, ΑΠΥΘΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΝΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗ... ΑΛΛΑ' ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛΑ ΑΚΟΜΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ...
ΠΟΛΛΕΣ ΟΙ ΜΟΝΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΕΚΡΥΨΕΣ ΕΠΙΜΕΛΩΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΠΟ'ΜΕΝΑ, ΠΟΥ ΟΡΚΙΖΟΣΟΥΝ ΠΩΣ ΗΜΟΥΝ Η ΖΩΗ ΣΟΥ...
ΤΟΣΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ...
ΓΙΑΤΙ ΑΡΝΗΘΗΚΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΣΑΜΕ?
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΟΝΑΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ'ΤΑ ΤΣΑΚΙΣΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΤΑ ΣΚΟΤΩΣΕ Η ΑΠΟΛΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ...
ΘΑ'ΣΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ο δικος μου μοναδικος Εκπτωτος Αγγελος...
ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ...
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΠΟΥ ΖΗΤΑΣ...
ΟΜΩΣ ΑΝΑΡΩΤΗΣΟΥ,
ΑΥΤΟΣ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΑΣ? ΕΓΩ ΤΟΝ ΕΝΟΙΩΣΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΞΥΠΝΑΓΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΕΒΡΙΣΚΑ ΝΑ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΣΑΝ ΝΑ ΗΜΟΥΝ ΚΑΤΙ ΣΠΑΝΙΟ ΠΟΥ ΕΤΡΕΜΕΣ ΜΗΝ ΧΑΣΕΙΣ.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΑΡΚΕΤΟΣ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ?
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
