| |
Και τους ανεμους δαμασες
στις πιο τρελλες πνοες τους
Και στην αυγη ζωγραφισες
Τις πιο κρυφες στιγμες σου
Μα στην κορφη τους χαραξες
Σημαδι ματωμενο
Το ονειρο σε κλειστο κελι
Χλωμο και εγκλωβισμενο
Κι αν το γοβακι βρεθηκε
Και σου ρθανε οι τυχες
Το αφησες και αφεθηκε
Σε δρομο απο τις μοιρες
Στης ζωγραφιας το αινιγμα
Στο κοκκινο το μηλο
Γεννηθηκε και δοθηκε
Σε ενα καινουργιο ηλιο
Παραξενο μου φαινεται
Τρελλου θεου παιχνιδι
Που η θυμηση την μαχαιρια
Την λεει πανηγυρι
Κι ας ποθησες των ποιητων
Το δακρυ και τον πονο
Και σκοτωμενο ειναι στον νου
Και ανεραστο και μονο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
