| |
τι θα 'χεις λέει απέναντι και δεν κατάλαβα
θέλει διαύγεια ο άγριος τούτος κόσμος
εγώ το θάνατο όπως θέλω τον μετάλαβα
δεν με παραμυθιάζει η κουτοπονηριά για φόνος
ποια είσαι ξερεις μάνα μου γλυκειά;
άγγελος είσαι τέτοια βάσανα παλεύεις
δεν είναι από σώμα ευάλωτο υποφερτά
όλα όσα έζησες και ζεις και υπομένεις
όποιον αδειάζει στο παράθυρό σου κι άλλο πόνο
από απόσταση ασφαλή να τον κοιτάς
σαν κολοκύθα που τη βρήκαμε στο χρόνο
και μπήκε αέρας μέσα της συρίζοντας χιονιάς
ποιος έχει μέσα του το κάρβουνο και τη φωτιά
μην τα σκαλίσει επικίνδυνα κοχλάζουν όλα
σκοτώνει η παραμόρφωση μα δεν μας είπαν τελικά
που την ξεσκόνισαν μια τέτοια τρύπια φόλα
Να απλώσουμε τις μαύρες τις φανέλες στο σκοινί
τείχη να κάνουμε να μην περνάν τα όρνια
κι όποιο περιστεράκι θέλει την αλήθεια μας να δει
να ρθει στον ώμο μας ρε μάνα από τα αλώνια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
