Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ο Φάουστ Του 21ου
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130924 Τραγούδια, 269490 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ο Φάουστ Του 21ου
 
Ξεχώρισε το πρόσωπό σου πίσω απ’ την ομίχλη,
ένα μυστήριο,
δεν ήξερα τί κρύβει το βλέμμα
καθώς χανόταν στη σκιά
και τόσο μυστικά σιωπούσε
μπρος στα όνειρα και στη φαντασία.
Δεν χωράς,
όπως και όλοι,
στον καιρό.
Η όψη σου ωχρή ,μυστηριακή και πάντα τολμηρή,
δεν αντιδρά στο φως ,δεν γνωρίζει το ανώφελο
- ακροβατεί ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα,
σαν σκιά στο σκοτάδι που ψάχνει λάμψη.
Δεν ανταμώσαμε κάτω απ’ το κερί,
δεν αντέξαμε,
καρδιά μου,
την πληγή που μας άνοιξε ο κόσμος,
σκόνη στα μάτια μας μπήκε
και σκουριάσαμε να περιμένουμε ‘’Βελούδινες Επαναστάσεις’’,
μόνοι πορευτήκαμε στους στίχους και κλάψαμε,
κλάψαμε καρδιά μου.

Δεν αντέξαμε,
τρέξαμε,
φυγή στα σκοτεινά ,μυχία,
όργια Διονυσιακά,
Μούσες ελπιδοφόρες αναστέναξαν,
δάκρυσαν,
μας έκρυψαν,
μας πρόδωσαν,
μας εκτέλεσαν.
Αναπόφευκτα συνεχίζουμε,
δεν ελπίζουμε,
αντιμετωπίζουμε,
κερδίζουμε ως χαμένοι,
υποθέτω ξέρεις…
Η ουσία κλεισμένη σε ένα φύλλο χαρτί διπλωμένο,
δικό μας.
Φύλαγέ το,
εμπιστέψου τις θύμησες
και βγες στα φώτα σαν θεατρίνος,
στην φωτιά σαν ηθοποιός,
στη ζωή σαν ψεύτης,
στον κόσμο βγες και ζήσε.
Καμιά ανούσια ωδή μην τραγουδήσεις,
μόνο σκέψου,
λίγο πριν θυμήσου,
αλληγόρησε,
παραλλήλισε,
οδεύσου στον γκρεμό της κολάσεως
και πριν πέσεις,
αν αντιδράσεις,
γύρνα πίσω.

Η ψυχή σου ανέμισε στο φύσημα,
τώρα το βλέπω καθαρά,
τα μάτια σου κρύφτηκαν,
η διπλή σου μορφή,
σαν οπτασία,
έλαμψε στο φως του φεγγαριού,
βούτηξε στη θάλασσα
και κολύμπησε ως τα βάθη της ψυχής της
ως σύντροφος ερωτικός,
ως άπληστος ψυχοκυνηγός,
ως λυτρωτής της γνώσης της ακατέργαστης.
Πέθανες…

Πολιτεύτηκες με τον Μεφιστοφελή,
εξαφανίστηκες στα εφτά χρώματα
και εμφανίστηκες στα δύο.
Καρδιά μου ,άντεξες,
θυμάσαι;
Πέθανες και κρύφτηκες πίσω απ’ τις ουράνιες Πύλες,
μα άραγε ,γιατί;
Μύρισε χρυσάνθεμο και κυπαρίσσι,
περίπατος στον δρόμο με τα σπίτια και τ’ αναμμένα κεριά,
κέρασμα μύρα και λιβάνι,
κέρασμα πικρή ανάμνηση
κάθε φορά που σε επισκέπτομαι,
σκέφτομαι,
γονατίζω,
πλαγιάζω στην κλίνη σου,
φιλοξένησέ με,
πάρε με,
δεν ζω,
μόνο υπάρχω
και αυτό το ξέρεις…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Πρόσωπα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

kostaskoutroulis11@gmail.com
 
Sofitsa
10-04-2014 @ 10:15
Ωραίο!
Μ.Ελμύρας
03-03-2015 @ 17:28

Εξαιρετική γραφή! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ενιπεύς
03-03-2015 @ 17:45
εμπιστέψου τις θύμησες
και βγες στα φώτα σαν θεατρίνος,
στην φωτιά σαν ηθοποιός,
στη ζωή σαν ψεύτης,
Υπέροχο!! ::wink.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο