Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Βραδινή βόλτα...( Να θυμηθώ)
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130695 Τραγούδια, 269445 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Βραδινή βόλτα...( Να θυμηθώ)
 Καλές μέρες και αξιομνημόνευτα βράδια!!!
 
Το τρίξιμο της πόρτας μού κρατούσε συντροφιά,
ήρθε το βράδυ
και αυτό δεν ήταν λίγο....
Φορώντας το σακάκι μου αρπάζω τα κλειδιά,
"να σβήσω όλα τα φώτα πριν να φύγω..."

Η πόλη έγχρωμη, ποτάμι που κυλά,
κι εχει στα σπλάχνα του
τους γύρω μου κι εμένα,
γελάει, χορεύει και κοιλοπονά,
κλαίει γιορτάζοντας μια αιώνια γέννα,
κι εγώ, αόρατη απ' όλους, περπατώ
κι όλος ο κόσμος μου, το γκρίζο μου παλτό.

Στο πάρκο με συνόδεψε αγέλη από σκυλιά,
τα ήμερα χνώτα τους
με ζέσταιναν στο χιόνι.
(Ποτέ μου δεν φοβήθηκα τα άγρια θεριά...
η ανθρώπινη κακία με παγώνει)...

Μα, σ' ένα βότσαλο θα σκόνταψε η στιγμή,
σαν να γκρεμίστηκε
της νύχτας η αισχύνη...
Μακριά ακούστηκε μια μουσική,
κι αγαπηθήκαμε, εγώ κι εκείνη...
Σιγοσφυρίζοντας στους δρόμους περπατώ
δεν ξέρω αν ξύπνησα ή αν πάω να κοιμηθώ...

"Να μην ξεχάσω, ξένε μου, μέσα σου να χαθώ,"
παράθυρο άγνωστο,
επάνω σου έχω γείρει...
Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά, και ίσως να θυμηθώ
τη νύχτα, πού 'σπάσα τον φόβο σαν ποτήρι...

"Να μην ξεχάσω σ' ένα γέλιο να δοθώ,
να θυμηθώ, να θυμηθώ, να θυμηθώ..."











 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 28
      Στα αγαπημένα: 7
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Το χέρι μου άπλωσα, ψυχή μου, και σε βρήκα, τσιγγάνα μες στην αυτοκρατορία των συμπτώσεων.
 
nadin1974
18-03-2014 @ 08:09
Κλείνω τα μάτια μου σφιχτά, και ίσως να θυμηθώ
τη νύχτα, πού 'σπάσα τον φόβο, σαν ποτήρι...

"Να μην ξεχάσω σ' ένα γέλιο να δοθώ,
να θυμηθώ....

::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
καλημέρα Υπέροχη Αγάπη
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
18-03-2014 @ 08:14
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
kantadoros
18-03-2014 @ 08:20
Ύστερα φθάνει το πρωί
κι εσύ κοιμάσαι
στου κόσμου ετούτου τ' όνειρο
πια δε θυμάσαι.
::smile.::
ΑΝΤΗΣ
18-03-2014 @ 08:26
φοβερο
ALEXANDROS ELLHNAS
18-03-2014 @ 08:29
Κυλάει ένα ποτάμι θλίψης μα και θαλπωρής μαζί ...
ΣΤΙΧΟΠΟΙΟΣ
18-03-2014 @ 08:29
::up.:: ::up.:: ::up.::
Αταξίδευτος
18-03-2014 @ 09:07
Βόλτα βραδυνή γεμάτη εικόνες!!!!
Αγάπη καλημέρες
psixopedi
18-03-2014 @ 09:10
πολύ ωραίο, νομίζω πως έχει κάτι από Λαπαθιώτη,
χωρίς να τον μιμείται.
Sofitsa
18-03-2014 @ 09:26
Με τρέλανες Αγάπη σήμερα!
Το λάτρεψα!
Φιλιά!!!
Αναπάντεχος
18-03-2014 @ 10:11
Εσύ είσαι συνηθισμένη στα μπράβο και πολύ καλό γιαυτό πάρε μια καλημέρα
νετη541
18-03-2014 @ 12:11
...λοιπόν εμένα μου φάνηκε σαν δύο ποίηματα τούτο δω...το ένα γρήγορο, σα λαχάνιασμα και το άλλο σαν τις ενδιάμεσες ανάσες που ανακόπτουν την ταχυπαλμία...σα να μπλοκάρει την κορύφωση λίγο μου μοιάζει (το δεύτερο, το κάπως πιο επεξηγηματικό)...τικ τακ...τικ τακ...
Νικηφόρος Ουρανός 38
18-03-2014 @ 16:46
Εντυπωσιακή!
Γοητευτική!
Υπέροχη δημιουργία!
Rannia . k
18-03-2014 @ 16:49
Υπέροχο Αγάπη!!!
Την καλησπέρα μου!!!
::love.:: ::love.:: ::love.::
Tabasco
18-03-2014 @ 17:40
Στην αρχη μοιαζεις λιγο αποστασιοποιημενη σαν να θελεις τον χρονο σου και να ψαχνεις τον χωρο σου οσο προχωρανε οι στροφες συνδεεσαι δινεις και παιρνεις εγκλιματιζεσαι ανηκεις ή καπως ετσι.

Πολυ καλο Αγαπη
adespotoi
18-03-2014 @ 17:55
τον στριφνό αρχαίο ποιητή Ευριπίδη στο τέλος τον σπάραξαν τα σκυλιά.

::angry.:: τέτοιο φόβο δεν στον εύχομαι. ::smile.::
ierapostolos
18-03-2014 @ 19:34
!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
**Ηώς**
18-03-2014 @ 22:14
η ανθρώπινη κακία με παγώνει...και μένει δυστυχώς...

"Να μην ξεχάσω σ' ένα γέλιο να δοθώ,....+++'ο,τι ειπώθηκε απ'όλους....

::love.::
Ο Ακάλεστος
19-03-2014 @ 07:12
Η πόλη έγχρωμη, ποτάμι που κυλά,
κι εχει στα σπλάχνα του
τους γύρω μου κι εμένα,
γελάει, χορεύει και κοιλοπονά,
κλαίει γιορτάζοντας μια αιώνια γέννα

Υπέροχο

Την καλημέρα μου!
Ζέτα Γκούσκου
19-03-2014 @ 07:38
Καλημερουδια !!!!

Μα, σ' ένα βότσαλο θα σκόνταψε η στιγμή,
σαν να γκρεμίστηκε
της νύχτας η αισχύνη...
Μακριά ακούστηκε μια μουσική,
κι αγαπηθήκαμε, εγώ κι εκείνη...
Σιγοσφυρίζοντας στους δρόμους περπατώ
δεν ξέρω αν ξύπνησα ή αν πάω να κοιμηθώ... ::up.:: ::up.:: ::up.::
malkon64
20-03-2014 @ 12:03

"Να μην ξεχάσω σ' ένα γέλιο να δοθώ,
να θυμηθώ, να θυμηθώ, να θυμηθώ..."

Mπράβο ΥΠΕΡΟΧΟ !!!
Ηypocrisy
20-03-2014 @ 14:46
olodiko moy
apo ayta poy den egrapsa pote-etsi
ki omws na
filia
Tessi
20-03-2014 @ 21:36
μια ακόμη υπέροχη ιστορια
τα καταφέρνεις τοσο όμορφα και με χωνεις μεσα στις ιστορίες της πέννας σου... ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Γιώργος Παν
22-03-2014 @ 20:18
πολυ ωραίο
ΒΥΡΩΝ
22-03-2014 @ 20:45
Στο πάρκο με συνόδεψε αγέλη από σκυλιά,
τα ήμερα χνώτα τους
με ζέσταιναν στο χιόνι.
(Ποτέ μου δεν φοβήθηκα τα άγρια θεριά...
η ανθρώπινη κακία με παγώνει)...

::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
(αι όλο γενικά, ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !)
smaragdenia
23-03-2014 @ 10:11
(Ποτέ μου δεν φοβήθηκα τα άγρια θεριά...
η ανθρώπινη κακία με παγώνει)...

ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΟΥΛΑ ΜΟΥ ΓΛΥΚΙΑ
ΠΟΛΥ ΣΟΦΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ............

ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ.............. ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
saviesa
06-10-2014 @ 20:29
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Κώστας 1959
26-11-2015 @ 13:07
Πανέμορφη η ποίησή σου, Αγάπη !!!
::hug.:: ::theos.:: ::hug.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
26-11-2015 @ 20:06
Υπεροχο Αγαπη οπως τονιζει κι` η Σμαραγδουλα, η ανθρωπινη κακια ειναι θεριο.Χιλια μπραβο φιλια. ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο