| |
Πάλι κάθομαι μονάχος
Σε ένα σπίτι αδειανό
Να λέω συνεχώς
πώς έχω λάθος
και σε όλα πως έφταιγα εγώ
οι αναμνήσεις με βαραίνουν
μα οι ευκαιρίες αρκετές
που έδωσα σε εσένα
μα να που φτάσαμε και οι δυο στο ψέμα
πες μου μόνο μια αλήθεια
τι άλλαξε, ή από αρχής ήταν
όλα για σένα μια ψυχρή συνήθεια
τα φιλία μου, η ζεστή η αγκαλιά μου
τα λόγια που σου φώναζε
τόσο τρελά η προδομένη η καρδιά μου
με την αγάπη σου με σκότωσες
τα όνειρα μου πρόδωσες
με ένα ψεύτικο σου εαυτό
με έφερες σε σημείο που έπαψα να ζω
με ένα ψεύτικο σου εαυτό
μοίρασα το πιο κρυφό μου μυστικό
και έδωσα όσα δεν έδωσα και στον ίδιο μου εαυτό
για τον δικό σου ψεύτικο εαυτό
λοιπόν τα λόγια μοιάζουν
σαν μαχαίρια
δεν θέλω άλλο να μιλάω πια για εσένα
σαν παρελθόν πίσω σε αφήνω
μα ξέρω πως πάντα θα σκεπάζεις σαν σκιά
το παρόν που διανύω
που θα θυμίζει πώς
με την αγάπη σου με σκότωσες
τα όνειρα μου πρόδωσες
με ένα ψεύτικο σου εαυτό
με έφερες σε σημείο που έπαψα να ζω
με ένα ψεύτικο σου εαυτό
μοίρασα το πιο κρυφό μου μυστικό
και έδωσα όσα δεν έδωσα και στον ίδιο μου εαυτό
για τον δικό σου ψεύτικο εαυτό
Ανδρέας Γεώργιου
19/03/2014
09:56
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
