| |
σε μια πόλη σκληρή
άγριες οι ματιές
εμπιστοσύνη καμιά
ψυχές μοναχικές
σ ενα υπόγειο υγρό
φύλαξες καλά
όνειρα για ζωή
και πάθη μυστικά
η κιθάρα σου
που χεις αγκαλιά
και στο σώμα της
χαράζεις τη χαρά
τους φόβους μακριά
διώχνει στη στιγμή
τραγούδι αρχινά
χρώμα πορτοκαλί
σαν ήλιος την ανατολή
και έβαψε τη γη
σαν πόθος που κρυβες
κι έγινε μια κραυγή
σε δύσκολη εποχή
η μοναξιά τρυπά
όπως η παγωνιά
χειμώνα την καρδιά
παράλληλες ζωές
κοντά τόσο μακριά
όλοι σε προσπερνάν
τα χάδια ακριβά
σαν να σαι μοναχός
σε έρημο νησί
μοιάζει αυτό που ζεις
κι όλα να χουν χαθεί
τρέξιμο ΄συνεχώς
δουλειά χωρίς χαρά
οι νύχτες να θρηνούν
το μέλλον μια σκια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
