Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Χρυσός (new)
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130398 Τραγούδια, 269368 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Χρυσός (new)
 Καλό Σαββατοκύριακο.
 
Έσκυψα να δω τι γυάλιζε...και τι να δω....ένα κομμάτι χρυσού!
Είχε μέγεθος μικρό, κι όμως γυάλιζε τόσο πολύ...το σήκωσα, το έβαλα στην χούφτα μου και προχώρησα...στο επόμενο στενό ακριβώς, σκύβω και τι να δω...πάλι ένα μικρό κομματάκι χρυσού...το μάζεψα και εκείνο στην χούφτα μου...όσο προχωρούσα, έβλεπα όλο και περισσότερα κομματάκια χρυσού, εξίσου μικρά με τα προηγούμενα...στο τέλος είχα γεμίσει και τις δυο μου τις χούφτες αλλά και όλες μου τις τσέπες με κομματάκια χρυσού! Όταν έφτασα σε ένα στενό, βρήκα το μεγαλύτερο κομμάτι χρυσού απ' όλα τα κομμάτια που είχα βρει, αλλά δυστυχώς δεν είχα που να το βάλω...!!!! Οι τσέπες και οι χούφτες μου γεμάτες ήτανε!
Για μια στιγμή σκέφτηκα να πετάξω όλα τα μικρά που είχα μαζέψει και να πάρω μαζί μου, μονάχα το μεγάλο...αλλά κάτι μέσα μου, μου έλεγε πως δεν έπρεπε, πως έπρεπε να τα πάρω όλα οπωσδήποτε μαζί μου και το μεγάλο πιο πολύ. Ήθελα να πάω πίσω να αφήσω τα μικρά και να έρθω για το μεγάλο. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι δεν πρέπει να το αφήσω εδώ...ίσως αν το άφηνα όταν θα γυρνούσα πίσω να μου το είχε ήδη πάρει κάποιος άλλος που θα είχε περάσει από το ίδιο στενό...και όταν θα είχα φτάσει εγώ, θα ήτανε πολύ αργά. Πανικοβλήθηκα και με την σκέψη μόνο! Κρύος ιδρώτας έλουσε το μέτωπό μου.
Πρώτη φορά βρισκόμουνα αντιμέτωπη με τόσο χρυσό...!!! Αλλά έπρεπε να πάρω μια απόφαση...ή τα μικρά που έκαναν ένα μεγάλο όλα μαζί, ή το μεγάλο ολοκληρωμένο...!!! Σκέφτηκα να ενώσω όλα τα κομματάκια του χρυσού για να δω αν θα είναι το ίδιο μεγάλο με το άλλο...καθώς όμως τα ένωνα οι άκρες τους με έκοβαν...διαπερνούσαν το δέρμα μου και μάτωνα, αλλά το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να τα ενώσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα για να διαπιστώσω αν όντως ήτανε ίδια αν τα ένωνα με το μεγάλο κομμάτι χρυσού...ξαφνικά ένα κομμάτι μου έφυγε από τα χέρια και ρίγος ένιωσα να κατακλύζει το κορμί μου...αλλά δεν άφησα τον εαυτό μου να πανικοβληθεί μέχρι τέλους...έψαξα το κομματάκι και το βρήκα. Και έβαλα και το τελευταίο κομμάτι και τα ένωσα!!
Μόνο που καθώς είχα γύρισα την πλάτη μου να ενώσω τα μικρά κομματάκια, κάποιος μου είχε αρπάξει στα μουλωχτά το μεγάλο κομμάτι χρυσού. Ήτανε όντως πια αργά, είχα χάσει το μεγάλο κομμάτι...μου το πήρανε μέσα από τα χέρια. Χωρίς να το καταλάβω.

Έτσι γίνεται και στην ζωή, μαζεύουμε όλα τα μικρά, που αν τα ενώσουμε μας κάνουν κάτι μεγάλο, ενώ έχουμε το κάτι μεγάλο μπροστά μας και παλεύουμε να ενώσουμε τα μικρά και όταν τελικά δούμε ότι τα μικρά μαζί είναι ένα μεγάλο αν ενωθούν γυρνάμε να πάρουμε το μεγάλο, μόνο που όταν αναζητήσουμε το μεγάλο, κάποιος άλλος το αναζήτησε και το βρήκε πρώτος και μας το πήρε.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 1
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά,Γεγονότα - Ιστορία - Μυθολογία
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Μαυρομαντηλού
22-03-2014 @ 16:16
Μόνο που καθώς είχα γύρισα την πλάτη μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΑΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΤΗΝ ΤΡΩΜΕ ΠΙΣΩΠΛΑΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
να ενώσω τα μικρά κομματάκια, κάποιος μου είχε αρπάξει !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!στα μουλωχτά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! το μεγάλο κομμάτι χρυσού.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ήτανε όντως πια αργά, είχα χάσει το μεγάλο κομμάτι...μου το πήρανε μέσα από τα χέρια.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Χωρίς να το καταλάβω.!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Έτσι γίνεται και στην ζωή, μαζεύουμε όλα τα μικρά, που αν τα ενώσουμε μας κάνουν κάτι μεγάλο, ενώ έχουμε το κάτι μεγάλο μπροστά μας και παλεύουμε να ενώσουμε τα μικρά και όταν τελικά δούμε ότι τα μικρά μαζί είναι ένα μεγάλο αν ενωθούν γυρνάμε να πάρουμε το μεγάλο, μόνο που όταν αναζητήσουμε το μεγάλο, κάποιος άλλος το αναζήτησε και το βρήκε πρώτος και μας το πήρε.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΜΕ ΠΟΎ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΑΞΙΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο,ΤΙ ΛΑΜΠΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΟΣ ΚΑΙ ΜΗ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΧΡΥΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΑΚΙΡΙΑ....................

::wink.:: ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο